Πέστε μου την γνώμη σας.

Φίλοι επισκέπτες. Εκτιμώ ιδιαίτερα την γνώμη σας και την κριτική σας. Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονη να διαβάσετε τις ιστορίες μου. Αφήστε μου κι ένα σχόλιο με την γνώμη σας.
Κωστής

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας.

Αξίζει νομίζω να διαβάσει κανείς την πραγματεία που έγραψε σε ηλικία τριάντα χρονών το 1954 ο Κώστας Αξελός και δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό Esprit.
Το κείμενο είναι πάντα επίκαιρο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Νεφέλη", σε μετάφραση από τα γαλλικά και πρόλογο της Κατερίνας Δασκαλάκη.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ο μη ών μεθ' ημών, καθ' ημών εστί.


Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.

      Ποτέ δεν μ' άρεσαν τα διλήμματα. Ειδικά τα πιεστικά. Όταν πρέπει να πάρεις μιαν απόφαση με το πιστόλι στο κεφάλι.
      Μας έχουν περάσει το σχοινί στο λαιμό και μας σέρνουν στην άκρη του γκρεμού. Και οι επιλογές που έχουμε είναι είτε να πέσουμε μέσα μοναχοί μας ή να μας σπρώξουν.
      Μας λένε, στις εκλογές που έρχονται να ψηφίσουμε με σύνεση και όχι με οργή και αγανάκτηση. Να επικυρώσουμε τις επιλογές που έκαναν για μας. Να τους δώσουμε συγχωροχάρτι. Να τους κάνουμε να νιώσουν δικαιωμένοι για τις επιλογές τους αυτές.
      Εμείς όμως τι επιλογές έχουμε; Να διαλέξουμε ανάμεσα στους Καισαρίσκους και Βοναπάρτηδες, στους αρχομανείς και σε κείνους που ζούνε ακόμη στην λίθινη εποχή. Σε κείνους που δεν έχουν μάθει να φτιάχνουν τίποτα. Μόνο να γκρεμίζουν και να ισοπεδώνουν τα πάντα.
      Μας λένε πως μπορούμε να διαλέξουμε το χρώμα που θα 'χει το σχοινί που μας έχουν δεμένους. Σαν να έχει σημασία αν το σχοινί έχει χρώμα πράσινο, γαλάζιο, κίτρινο, ροζ ή φούξια. Ή είναι πολύχρωμο. Όλοι μαζί μας το 'χουν περάσει το σχοινί στο λαιμό. Και όλοι, παρέα το σφίγγουν.
      Βγήκαν στα παράθυρα της τηλεόρασης και αρθρογραφούν επί πληρωμή αυτοί και τα τσιράκια τους για να μας τρομοκρατήσουν. Όλα τα μέσα επιστρατεύουν. Και κάθε λογής πράκτορες και αβανταδόρους. Αυλοκόλακες και προβοκάτορες.
      Θυμήθηκαν ξαφνικά την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εκείνοι που συστηματικά φρόντισαν να φέρουν την δική μας σε χειρότερα χάλια.
      Και προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με το αυγό του φιδιού , όταν εκείνοι χρόνια τώρα, ταΐζουν και ανατρέφουν το ίδιο το φίδι και τώρα ζεσταίνουν και εκκολάπτουν το αυγό του.
      Τα διλήμματα που μας θέτουν είναι ψεύτικα. Είναι το παιγνίδι τους.
      Παίζουν πόκερ με την τράπουλα σημαδεμένη.
      Γι αυτό κι εμείς, σ' αυτό το παιγνίδι δεν συμμετέχουμε.

Κωστής. Απρίλης 2012

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Το λεωφορείο.


Το λεωφορείο

Πάμε να θυμηθούμε λίγο τα παλιά. Τα χρόνια που μεγαλώναμε στο χωριό. Που παρακολουθούσαμε ακόμη το δημοτικό σχολείο, κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Λίγα γεγονότα συνέβαιναν εκείνη την εποχή, γεγονότα που θα μπορούσε να πει κανείς πως τάραζαν λιγάκι τη μονοτονία και την ανία της ζωής στο χωριό εκείνα τα χρόνια.
Οι κοινωνικές εκδηλώσεις, καμιά γιορτή, κανένας γάμος ή βάφτιση αλλά και καμιά κηδεία, ήταν γεγονότα που έσπαζαν λιγάκι την ρουτίνα της ζωής στο χωριό για μικρούς και μεγάλους, ήταν ευκαιρίες για συναντήσεις.
Για μας τους πιο μικρούς, που δεν ζητάγαμε και πολλά να ενθουσιαστούμε με κάτι ασυνήθιστο και να χαρούμε, ένα τέτοιο γεγονός μπορούσε να ήταν η ανακάλυψη της φωλιάς που είχε χτίσει ένα πουλί σε κάποιο δέντρο ή θάμνο.
Καθόμαστε λίγο πιο μακριά και παρακολουθούσαμε το χτίσιμό της, ή αργότερα τη γέννηση και το ζέσταμα των αυγών, και το μεγάλωμα των πουλιών και καμιά φορά πάλι, όταν ήταν κανένα πουλί πως νομίζαμε πως μπορούσε να ζήσει φυλακισμένο σε κλουβί, όπως κανένας κότσυφας, τ’ αρπάζαμε και το φυλακίζαμε. Τόσο ξέραμε.
Ένα καθημερινό και συνηθισμένο γεγονός όμως, εκείνα τα χρόνια, για μας αποτελούσε αφορμή για ενθουσιασμό, μας κέντριζε την περιέργεια και μας έφερνε πιο κοντά στον κόσμο που ζούσε πέρα από το ήσυχο χωριό μας.
Μπορεί να συνέβαινε καθημερινά αλλά δεν έπαυε να μας συναρπάζει και με κάποιο τρόπο να ρυθμίζει και τη ζωή στο χωριό. Ήταν η καθημερινή αναχώρηση από το χωριό για τα Χανιά, του λεωφορείου και η επιστροφή του το απόγευμα.
Το πρώτο λεωφορείο που θυμούμαι, πάντα με τον ίδιο χωριανό μας για οδηγό, ήταν μια περίεργη κατασκευή. Μισό λεωφορείο, μισό φορτηγό, μ’ ένα τεράστιο χώρο δηλαδή για αντικείμενα και εμπορεύματα, κάτι σαν πορτμπαγκάζ δηλαδή στο πίσω μέρος και μπροστά χώρος για καμιά εικοσαριά επιβάτες. Μπροστά οι επιβάτες όσοι θα έπρεπε να πάνε στα Χανιά ή να κατεβούν κάπου ενδιάμεσα για τις δουλειές τους και πίσω στοιβαγμένα τα πράγματα που κουβάλαγε καθένας για τη Χώρα, ή οι παραγγελιές που αναλάμβανε να διεκπεραιώσει ο εισπράκτορας και βοηθός του οδηγού.
Κατσίκες και αρνιά, κότες, κουνέλια, κανένας χοίρος σφαγμένος, καλάθια με αυγά, τενεκέδες ή και ασκιά με λάδι, στάρι για άλεσμα στον μύλο, μπουκάλες ή νταμιτζάνες με κρασί ή τσικουδιά και ότι άλλο χρειαζόταν να μεταφερθεί γέμιζε την αποθήκη, και ότι περίσσευε, φορτωνόταν πάνω στο λεωφορείο με την βοήθεια της σκάλας που βρισκόταν στο πίσω μέρος. Πολλές φορές, έφτανε το λεωφορείο στα Χανιά, με τα κοτόπουλα ή τους διάνους να κρέμονται στο πάνω μέρος, γύρω-γύρω και αρκετές φορές από την ταλαιπωρία και τη ζέστη έφταναν σκασμένα ή και ψόφια.
Μια φορά, στο πίσω μέρος είχαν φορτώσει ένα γάιδαρο. Ποιος τον έστελνε και σε ποιόν παραλήπτη δεν θυμούμαι, αλλά στο μεθεπόμενο χωριό, τρία- τέσσερα χιλιόμετρα πιο κάτω, καραδοκούσε ο τραγουδοποιός και μαντιναδολόγος της επαρχίας και όταν κάποιος του είπε για το φορτίο που κουβάλαγε το λεωφορείο, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και ετοίμασε την μαντινάδα,
Κακό και κακόν το 'παθα
Τι προσβολή μεγάλη
Να μπαίνουν στ’ αυτοκίνητο
ανθρώποι και γαιδάροι.

Ξεκίναγε λοιπόν το λεωφορείο κάθε πρωί κατά τις επτά από την πέρα γειτονιά, από το τέρμα του δρόμου, -δεν υπήρχε ο δρόμος που συνεχίζει τώρα σε χωριά παρακάτω, και κορνάριζε ο οφηγός να ειδοποιήσει τους πιθανούς επιβάτες να βγούνε στο δρόμο για να τους μαζέψει. Ειδοποιούσε έτσι και τους υπόλοιπους χωριανούς πως άρχιζε η μέρα και πως ήταν ώρα για να ξεκινήσει καθένας για τις δουλειές του. Και εμάς που πηγαίναμε στο σκολειό, πως ήταν ώρα να ετοιμαζόμαστε. Δεν υπήρχε λόγος να βιαστούνε οι επιβάτες ή να περιμένουν το λεωφορείο σε συγκεκριμένη στάση. Κανείς δεν ήταν αγχωμένος ή βιαστικός. Ο εξυπηρετικός οδηγός εκτός από τα τρία σημεία της διαδρομής του λεωφορείου μέσα στο χωριό, που πάντα σταματούσε, έκανε στάση και οπουδήποτε αλλού έβλεπε κάποιον να περιμένει για να επιβιβαστεί ή να δώσει παραγγελιά. Αλλά σταματούσε ακόμη και για να καλημερίσει κάποιον γνωστό ή φίλο. Ο βοηθός, συχωρεμένος τώρα πια, μάζευε τις παραγγελιές από όσους δεν ταξίδευαν, μερικά αυγά ή δυο κότες από κάποια γυναίκα για να πουληθούν στα Χανιά και να αγοραστούν πράγματα που δεν υπήρχαν στο χωριό όπως για παράδειγμα φόδρα ή κουμπιά για κανένα καινούριο φουστάνι, κλωστές για κέντημα ή μαλλί για πλέξιμο, τίποτα φάρμακα και, πολλές φορές, κατά την εποχή έπρεπε να πάει δείγματα μούστου στο χημείο και μύρια άλλα. Κανείς δεν έμενε χωρίς να εξυπηρετηθεί. Το λεωφορείο βέβαια, μ’ όλα αυτά, τις στάσεις και την κουβέντα στην διαδρομή από το χωριό μας και τα υπόλοιπα χωριά που περνούσε, πολλές φορές έφτανε στα Χανιά μια διαδρομή καμιά 35αριά χιλιομέτρων, ύστερα από ώρα, ποτέ την ίδια αλλά έφτανε πάντως.
Και μετά το μεσημέρι, κατά τις δυόμιση, αφού είχαν διεκπεραιωθεί και οι παραγγελιές, ξεκίναγε η αντίστροφη διαδρομή της επιστροφής στο χωριό, περνώντας πάλι και σταματώντας σ’ όλα τα χωριά της διαδρομής και απαραίτητα στις Καλύβες, για ν’ αγοράσουν οι επιβάτες λίγο ψάρι για το χωριό ή καμιά κουλούρα χάσικο ψωμί. Συνήθως, η διαδρομή της επιστροφής έπαιρνε περισσότερο χρόνο γιατί τώρα περισσότερος κόσμος υπήρχε στο δρόμο, περισσότεροι γνωστοί για να μιλήσει κανείς και να χαιρετήσει. Και αν βρισκόταν και κάποιος που είχε καιρό να δει και να μιλήσει στον οδηγό, τότε έπιαναν την κουβέντα και τις ερωτήσεις για την υγεία των οικογενειών και των υπόλοιπων συγγενών, με τον γνωστό ή τον κουμπάρο να επιμένει να κατεβεί ο οδηγός για κάποιο κέρασμα στο καφενείο καφέ ή τσικουδιά ή στην ανάγκη μια γκαζόζα. Και για τη διαδρομή των 35 χιλιομέτρων, ο χρόνος του ταξιδιού μπορούσε να φτάσει και τις δυο ώρες.
Όσο πλησιάζε το λεωφορείο στο χωριό όλο και περισσότεροι γνωστοί υπήρχαν στο δρόμο. Και αν η διαδρομή του πεζοπόρου, ή μέρος της, ταίριαζε με το δρομολόγιο του λεωφορείου, τότε η πόρτα άνοιγε και ήταν ευπρόσδεκτος μέσα, χωρίς εισιτήριο. Δεν άφηνε ο οδηγός κανέναν στο δρόμο. Υπήρχε χώρος για όλους.
Πιο κοντά στο χωριό, άρχιζε πάλι το κορνάρισμα και έτσι, καθένας που περίμενε παραγγελιά έβγαινε στο δρόμο για να την παραλάβει, όχι απαραίτητα στην ορισμένη στάση παρά όπου βολευόταν ο καθένας. Όπως γινότανε και με τους επιβάτες. Καθένας ανέβαινε στο λεωφορείο ή το σταμάταγε για να κατεβεί ή να ξεφορτώσει όπου τον βόλευε. Μπροστά στο σπίτι του. Και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε ο οδηγός. Πάντα εξυπηρετούσε. Ούτε βέβαια και κανείς από τους επιβάτες είχε ποτέ διαμαρτυρηθεί για την καθυστέρηση.
Η άφιξη του λεωφορείου στο χωριό ήταν πάντα σημαντικό γεγονός. Γιατί μαζί με το λεωφορείο, έφτανε και η τοπική ή η αθηναϊκή εφημερίδα για το καφενείο, και τα νέα του έξω κόσμου, δυο – τρεις φορές την εβδομάδα έφτανε και η επαναφορτισμένη μπαταρία για το ραδιόφωνο του καφενείου, που θ' αρκούσε για λίγες ώρες μουσικής ή ειδήσεων μέχρι να ξαναχρειαστεί καινούρια φόρτιση.
Έφταναν και τα είδη μπακαλικής και μαναβικής για το παντοπωλείο και έτρεχαν οι νοικοκυρές να κάνουν τα ψώνια τους.
Το καλοκαίρι ερχόταν μισολιωμένη και μια κολόνα πάγου να δροσίσει τις γκαζόζες του καφετζή.
Εκτός από τους επιβάτες και πραμάτειες, το λεωφορείο έφερνε και ζωή στο χωριό. Για όσους βρισκότανε ακόμη στα χωράφια και στις δουλειές τους, το κορνάρισμα και η άφιξη του λεωφορείου σήμαινε πως η μέρα τελείωνε και πως καιρός ήτανε να πάρει καθένας το δρόμο προς το χωριό. Κάτι σαν την καμπάνα του εσπερινού δηλαδή. Για εμάς τους πιο μικρούς που πηγαίναμε ακόμη στο σχολειό, το κορνάρισμα και η άφιξη του λεωφορείου ήταν το κουδούνι πως έπρεπε πια να σχολάσουμε.
Ήταν το λεωφορείο, με τον τρόπο αυτό πρωί και βράδυ, ένα ζωντανό ρολόι για όλο το χωριό.
Πολλές φορές, το κορνάρισμα ακουγότανε πιο έντονο, πιο παρατεταμένο και πιο χαρούμενο. Ήταν το σύνθημα πως κουβάλαγε επιβάτη κάποιον ξενιτεμένο που είχε καιρό πολύ να φανεί στο χωριό. Και τρέχαμε τότε όλοι, να το προλάβουμε να δούμε ποιος ερχότανε. Και να τρέξουμε πάλι να γυρίσουμε στο σπίτι να πούμε πρώτοι τα νέα.
Νομίζω πως στους δύσκολους καιρούς, 50 και παραπάνω χρόνια πιο πριν από τις μέρες μας, όταν δεν υπήρχαν άλλα μέσα συγκοινωνίας, και δεν είχε σχεδόν κάθε συχωριανός μου στο σπίτι του ένα ή περισσότερα αυτοκίνητα να εξυπηρετείται, οι άνθρωποι που δούλευαν στο λεωφορείο, βοήθησαν με τον τρόπο τους στην επικοινωνία μας με τον υπόλοιπο κόσμο και να κρατιέται το χωριό ζωντανό.
Δεν έκαναν μόνο δουλειά ο οδηγός και ο βοηθός του.
Έκαναν και κοινωνικό έργο.

Κωστής. Απρίλης 2012

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Ψηφίστε Σωστά!!!!!!!!!!

Συνελήφθη χθές και κρατείται στην ΓΑΔΑ μέχρι ν' απολογηθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως θα προφυλακιστεί και θα μείνει κρατούμενος σχεδόν μέχρι λίγο μετά τις εκλογές.
Μέχρι τότε εμείς θα έχουμε προλάβει να ψηφίσουμε σωστά..!!!!
Καλό Πάσχα.

Κωστής Απρίλης 2012

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

"Διεμερίσαντο τα ιμάτια μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον"


         Όσο προχωρά η εβδομάδα των Παθών, και ακούει κανείς τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες μας, δεν μπορεί παρά να κάνει συνειρμούς και να σκέφτεται πως θα μπορούσαν οι ύμνοι που ακούγονται να' χουν γραφτεί για τα Πάθη της Ελλάδας και των Ελλήνων.
         Ειδικά αυτές τις μέρες, βλέπουμε, όλους εκείνους που έβαλαν το χεράκι τους για να έρθουν τα πράγματα στα χάλια που φτάσανε, να ξαναπαίρνουν θάρρος, να ανασυντάσσονται και να ετοιμάζονται για καινούριες επιδρομές. Για καινούριο πλιάτσικο.      
         Ν' αρπάξουν, αν έχει απομείνει ακόμη κάτι και τους ξέφυγε.
         Στον κλήρο βάλανε τα ρούχα του Χριστού οι πλιατσικολόγοι. Και τα μοιραστήκανε μεταξύ τους.
        Στην Βουλή ψηφίσανε νέα χρηματοδότηση για τα κόμματα. Να οργανώσουν προεκλογικές φιέστες, να μας πουν κι άλλα ψέμματα από τα μπαλκόνια.
        Λέει μια παροιμία, πως το πρωί και το βράδυ που ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, βλέπει κανείς την σκιά του μεγάλη. Και καμαρώνει και θαυμάζει τον εαυτό του για το μπόι του και το μεγαλείο του. Έτσι είναι όλοι τους. Κανείς δεν φαίνεται να έχει επίγνωση που έχουν οδηγήσει την χώρα τα καμώματα και η ανευθυνότητά τους. Και όλοι μαζί, συνεχίζουν να κλωτσάνε το πεσμένο στην γη πτώμα. Όλοι μαζί πριονίζουν το κλαδί που κάθονται και καθόμαστε όλοι.
        Από την μια μεριά οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων και αποχρώσεων. Δεν μπορεί κανείς να εξαιρέσει κανέναν. Κι αν κάποιος λέει πως δεν έχει ευθύνες, πως αντέδρασε, ο ίδιος είναι εκείνος που ανέχεται και βγάζει λάδι τους άλλους. Και ακόμη και λίγες ώρες πριν κλείσει η Βουλή για να γίνουν οι εκλογές και εκείνοι να ξανακάνουν επιδρομή για φρέσκα, προσπάθησαν, νύχτα, να περάσουν σωρηδόν τροπολογίες με φωτογραφικές διατάξεις, σε νομοσχέδια άσχετα, για να εξυπηρετήσουν ατομικά, τοπικά και πελατειακά συμφέροντα.
          Και βλέπεις άλλους πάλι, εκείνους που ξεκίνησαν το μεγάλο σεισμό, εκείνους που εξαπάτησαν το κόσμο λέγοντάς του πόσο εύρωστη είναι η Ελληνική Οικονομία και προτρέποντας τον κόσμο να πουλήσει μέχρι και το σπίτι του και να επενδύσει στο χρηματιστήριο, και έμεινε ο κόσμος που τους εμπιστεύτηκε στο δρόμο, να έχουν το θράσος να εμφανίζονται ξανά και να δίνουν, με συνεντεύξεις τους συμβουλές για το πως θα ξεπεράσουμε την κρίση.
           Δεν θα μπορούσαν από το χορό να λείπουν και οι συνδικαλιστές βέβαια. Που τώρα σέρνουν την ταφόπλακα για να την τοποθετήσουν πάνω στο πτώμα. Συνεχίζουν εκείνο που έχουν μάθει χρόνια τώρα να κάνουν, με την καθοδήγηση των απολιθωμάτων που τους καθοδηγούν : Να σταματήσουν κάθε γραμμή παραγωγής που υπάρχει στην Ελλάδα.
          Τα πάθη της Ελλάδας και των Ελλήνων δεν θάχουν τελειωμό. 
          Γιατί τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα.

         Και αντί κάποια μέρα ν' ακουστεί Αναστάσιμος Ύμνος, θ' ακούμε συνέχεια τη “Ζωή εν Τάφω”.
Εύχομαι Καλό Πάσχα σε όλους.

Κωστής. Απρίλης 2012

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Των Βαϊων σήμερα.

Ο Χριστός εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα.
"Μετά Βαϊων και κλαδων".
Ετοιμάζουν την θριαμβευτκή επάνοδό τους και την επανεκλογή τους στη Βουλή, οι ψεύτικοι σωτήρες, όσοι μας οδήγησαν στα πάθη και τα παθήματα που περνούμε.
Και από κοντά, μια ακολουθία των γνωστών λαμόγιων της σκηνής φωνάζουν "Ωσανά".
Πληρωμένοι κοντυλοφόροι, κατ' επάγγελμα κόλακες και αβανταδόροι προσπαθούν να μας πείσουν, με το αζημίωτο βέβαια, κατ' εντολήν των αφεντικών τους, πόσο μεγαλοπρεπής και άξιος είναι ο "ερχόμενος". Λες και δεν βλέπαμε και δεν ξέραμε τα έργα και τις πράξεις του τόσα χρόνια.
Λες και δεν ζούμε όλοι μας τις συνέπειες των πράξεων αυτών και των ομοίων του.
Σαν να μην μας έχουν οδηγήσει όλοι τους, βάσει σχεδίου, σε διαρκή Μεγάλη Σαρακοστή.
Σαν να μην έχουν φέρει όλοι αυτοί την χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Σαν να ξαναπέρασαν όλοι και ξαναβαφτίστηκαν στην "Κολυμβήθρα του Σιλωάμ", και έχουν πάρει συγχώρεση για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα τους.
Τα πληρωμένα όμως παπαγαλάκια, οι Γκαιμπελίσκοι του τρόμου, οι εφαρμοστές των θεωριών της Πλύσης Εγκεφάλου του Παβλώφ, που μέχρι τώρα προπαγάνδιζαν την ανάγκη των θυσιών των δικών μας, άλλοτε με σοβαρό και άλλοτε με πένθιμο ύφος, κατά πως τους δασκάλευαν, φόρεσαν τώρα το πλατύ τους χαμόγελο γιατί επανακάμπτουν εκείνοι που έχουν την ανάγκη τους. Και προσπαθούν να μας μεταφέρουν την αισιοδοξία τους.
Εμεί όμως περιμένουμε κάποιον άλλο.
Εκείνον που θάρθει "καθήμενος επι πώλου όνου".
Που θα μπει στην Βουλή με το "φραγκέλιο" στο χέρι να διώξει τους εμπόρους του πόνου και τους εκτελεστές των έξωθεν επιταγών και εντολών.
Περιμένουμε τον Ηρακλή που θα καθαρίσει την "Κόπρο του Αυγείου".
Περιμένουμε τον χειρουργό που θ' αποκόψη τα κομάτια που σαπίζουν από την γάγραινα.
Περιμένουμε τον Αρχάγγελο με την Ρομφαία της Εκδίκησης και της τιμωρίας.
Περιμένουμε τον Προκρούστη που μια κι' όξω θα τους κόψει τα πόδια και τα χέρια.
Περιμένουμε εκείνον που κρέμασε πάνω από τον Δαμοκλή το σπαθί και  που θα το κρεμάσει ξανά πανω από τον σβέρκο τους και θα τους θυμίζει τις συνέπειες που τους περιμένουν όταν δεν κυβερνούν σωστά.

Καλή Μεγάλη Βδομάδα σε όλους.

Κωστής. Απρίλης 2012

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Σκέψεις.

Σάββατο το Λαζάρου σήμερα. Τρείς μέρες πεθαμένος Ο Λάζαρος αναστήθηκε με το θαύμα του Χριστού. 
Κι' εδώ, στον ταλαίπωρο τόπο μας, πολιτικά φαντάσματα, ζόμπι και βρυκόλακες περιμένουν ν' αναστηθούν για να συνεχίσουν το έργο που άφησαν στην μέση. Να πίνουν το αίμα των ανθρώπων και να καταστρέφουν τον τόπο.


Κωστής. Απρίλης 2012

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Απορίες και ερωτήματα.

-Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι είσαι η λύση του προβλήματος  όταν εσύ είσαι  το πρόβλημα;


-Πώς είναι δυνατόν οι πολιτικοί μας να λύσουν τα προβλήματά που οι ίδιοι εδημιούργησαν;


Κωστής. Απρίλης 2012