Δίαιτα την εποχή της λιτότητας.

Δίαιτα την εποχή της λιτότητας.

      Τις παλιότερες εποχές που ο κόσμος δεν είχε να φάει, οι ξένοι μας έλεγαν λιτοδίαιτους. Ήμασταν λιτοδίαιτοι όχι από επιλογή παρά από ανάγκη. Και ο χαρακτηρισμός που μας έδιναν οι ξένοι δεν ήταν κολακευτικός. Περισσότερο σαν ύβρις ακούγονταν. Αντί να μας πουν πεινασμένους και αξιοθρήνητους, μας έλεγαν λιτοδίαιτους. Κι εμείς καμαρώναμε γι αυτό. Αν ήμασταν εκ φύσεως λιτοδίαιτοι σαν λαός, τότε αυτό θα ίσχυε για όλους. Και για εκείνους που είχαν και για εκείνους που δεν είχαν να φάνε. Αλλά εδώ τρώγανε μόνο οι λίγοι και οι πολλοί κοίταζαν.

      Κάποια εποχή, λίγο μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, είπαν οι καλοί μας σύμμαχοι να μας βοηθήσουν λίγο να σταθούμε στα πόδια μας όταν η χώρα ήταν ακόμη ερείπια, έβγαλαν το σχέδιο Μάρσαλ, να βοηθηθεί η Ελλάδα να ορθοποδήσει, να γίνουν υποδομές να βρει και δουλειά ο κοσμάκης και να φάει λίγο, αλλά τα περισσότερα λεφτά κατέληξαν να τα φάνε πάλι οι λίγοι και ο κοσμάκης να μείνει ξανά στην απ' έξω.

      Ύστερα ήρθαν και κυβερνήσεις και άρχισαν να μοιράζουν λεφτά που δεν είχαν παρά τα παίρναν δανεικά, άρχισε ο κόσμος να καλοπερνά και να του αρέσει, δεν τον ένοιαζε που τον λογαριασμό δεν τον πλήρωνε, δεν σκεφτότανε πως κάποτε θα του ζητούσαν να τον πληρώσει, παρά απολάμβανε την καλοπέραση που δεν δικαιούταν.

      Μαζί με την καλοπέραση, άρχισαν να εμφανίζονται και στην τηλεόραση και οι εκπομπές της μαγειρικής. Θέλανε να μας μάθουμε να τρώμε καλά μια που λεφτά είχαμε. 

     Είχαμε την θεία Βέφα με τις συνταγές της που πετύχαιναν μόνο αν η κουτάλα που θ' ανακάτευες την κατσαρόλα ήταν από εκείνες που η ίδια πούλαγε στο μαγαζί της.

      Είχαμε και τον Μαμαλάκη, που μας γνώρισε τις νοστιμιές και τις γαστριμαργικές και όχι μόνο, συνήθειες του τόπου μας και άλλων ξένων τόπων. Αλλά είχαν και οι δικές του εκπομπές κάποιο πρόβλημα. Οι συνταγές οι νόστιμες δεν είναι για δίαιτα.

      Πώς να τις ακουμπήσω εγώ κυρ Ηλία μου τις καραβίδες που ψάρεψες στην Λίμνη των πηγών του ποταμού Αώου, κάπου εκεί κοντά στο Μέτσοβο και που τις τηγάνισες επί τόπου με το γίδινο βούτυρο που έφερε ο βοσκός από το διπλανό μαντρί, όταν μου έχουν απαγορέψει την είσοδο σε όλα τα μικροβιολογικά εργαστήρια της χώρας, γιατί οι τιμές της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων μου τους έχουν κάψει τα μηχανήματα;

      Πώς να δοκιμάσω την στάκα που μου στείλανε από την Κρήτη όταν κάθε μπουκιά που θα καταπίνω, θάναι σαν να παίζω ρώσικη ρουλέτα;

      Αλλά οι εποχές και τα χρόνια της καλοπέρασης περάσανε γρήγορα και ήρθε η ώρα που πρέπει να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Και αυτοί που δεν φάγαμε και όσοι φάγαμε είτε μόνοι είτε με παρέα.

      Ήρθανε οι εποχές των μνημονίων και της λιτότητας. Καθένας αρχίζει και σφίγγει την ζώνη του που τώρα πια φτάνει να τυλιχτεί δυο φορές γύρω από την μέση του.

      Οι εκπομπές της μαγειρικής όμως, αντί να σταματήσουν τώρα που ο κόσμος δεν έχει πια τι να μαγειρέψει, πολλαπλασιάστηκαν και γίνανε πολύ καθώς πρέπει. Δεν νοείται σοβαρό κανάλι της τηλεόρασης, μεγάλο ή μικρό, που να μην έχει την δική του εκπομπή μαγειρικής. Με σεφ ψαγμένους που θέλουν να μας μυήσουν στα μυστικά της Nouvelle Cuisine ή τις δημιουργίες της Haute Cuisine, τώρα που ο κόσμος ο πολύς δεν έχει τι να φάει. 

     Και εμφανίζονται οι μαγείρισσες και οι τηλεπαρουσιάστριες να μπαίνουν στην κουζίνα σαν να μπαίνουν σε δεξίωση, ντυμένες σαν φιγουρίνια, αφού έχουν περάσει από πάνω τους όλα τα συνεργεία αναστήλωσης διατηρητέων. 

     Και οι σεφ και οι μαγείρισσες μας εξηγούν με το αζημίωτο βέβαια, πόση σημασία έχει στην γεύση, να χρησιμοποιήσεις στο μαγείρεμα μαργαρίνη μάρκας τουμποφλό αντί μάρκας αφρόζο. Αντί να δείξουν πως να μαγειρεύουν τις φακές, νάναι και αραιές για να φτουρήσουν ή κανένα τραχανά να την περάσουμε κανένα κρύο βράδυ του χειμώνα.

      Περιμένω να δω, τώρα που πιάνει το καλοκαίρι και φτηναίνουν τα ζαρζαβατικά, αν θα δείξουν καμιά συνταγή με κανένα λαδερό ή κανένα μπριάμ.

      Όσο για τις ρεαλητοεκπομπές με φτασμένους ή επίδοξους σεφ μικρούς και μεγάλους, θέλω να μάθω σε ποιους απευθύνονται και ποιους θα ταΐζουν.

      Μου θυμίζουν όλα αυτά την Μαρία Αντουανέτα η οποία ήθελε να ταΐσει τον λαό που δεν είχε ψωμί να φάει, με παντεσπάνι.

Κωστής. Μάης 2012.