Πέστε μου την γνώμη σας.

Φίλοι επισκέπτες. Εκτιμώ ιδιαίτερα την γνώμη σας και την κριτική σας. Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονη να διαβάσετε τις ιστορίες μου. Αφήστε μου κι ένα σχόλιο με την γνώμη σας.
Κωστής

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Ο αητός κι η πέρδικα.


Ο αητός κι πέρδικα

Αητός την πέρδικα θωρεί στην στράτα να προβαίνει
κι είχεν το σώμα λυγερό, νύχια σαν τα κοράλια
κι εζήλεψεν την χάρη τση και την περπατησιά τση
Λέει τση: -”Πέρδικα που πας, όμορφη στολισμένη
και δεν φοβάσαι τα θεριά που σε παραφυλάνε;”
-”Αητέ απού 'σαι στα ψηλά κι ούλο θωρείς τον κόσμο
διώξ' απ' τη στράτα τα θεριά να πάω στον καλό μου”
-”Εγώ θα διώξω τα θεριά, μ' άσε να σου σιμώσω
κι ένα φιλί σου μοναχά θέλω να μου χαρίσεις”
Κι' η πέρδικα που πίστεψε τα λόγια τα μεγάλα
τον αητό τον άφησε κοντά της να ζυγώσει
Κι εκείνος απού ζήλευγε στα νύχια την αρπάζει
την ομορφιά της χάλασε κι πέρδικα εχάθη.

Κωστής, Δεκέμβρης 2012

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Αγωνία.


Αγωνία.



Παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκενωνία.
Πως θ' απομείνω μοναχός με τρώει η αγωνία.



Κωστής. Δεκέμβρης 2012

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα



Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα


Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας
τα πάθη κάθε Έλληνα θα πω στ' αρχοντικό σας

Μέρες γιορτών μας έρχονται κι είπα να σας τα ψάλλω
μα αν συγκινηθείτε 'σείς πολύ το αμφιβάλλω

Εσείς δεν χαμπαρίζετε για κανενός τον πόνο
και όλοι σας φροντίζετε για το καλό σας μόνο

Φίλους, αδέρφια, συγγενείς τους έχετε φτιαγμένους
και όλους τους υπόλοιπους τους έχετε χεσμένους

Οι νόμοι που ψηφίζετε, μέσα εις τη Βουλή σας
είναι για να διατηρούν την καλοπέρασή σας

Σε όλους λέτε διαρκώς να σφίγγουν το ζωνάρι
πως υποφέρει ο λαός δεν παίρνετε χαμπάρι

Ψηφίζετε μνημόνια, συμβάσεις και νηστεία
και χάσατε αν είχατε όποια αξιοπιστία

Τώρα που φτάσαμε εδώ με τα καμώματά σας
λέτε εξασφαλίζετε τα δικαιώματά σας

Χρόνια εσείς φροντίζετε για τα δικά σας σόγια
τη χώρα τη ρημάξατε μαζί με τα λαμόγια

Και τώρα όπου έφτασε ο κόμπος εις το χτένι
πάλι τα καταφέρατε να βγείτε κερδισμένοι

Τα μέτρα κι η λιτότητα εσάς δεν αφορούνε
παρά τους κακομοίρηδες όπου λιμοκτονούνε

Οι κόρες, γυιοί και ανιψιές πούχετε διορίσει
και όλα τα προνόμια που έχετε αποκτήσει

δεν θίγονται και διαρκώς καινούρια αποζητάτε
και μια ζωή ολόκληρη τους άλλους πολεμάτε.

Λίγη ανθρωπιά αν είχατε τις ώρες που περνούμε,
και δείχνατε ότι και σας τα μέτρα αφορούνε,

τότε δεν θα γκρινιάζαμε απ το πρωί ως το βράδι
κι υπομονή θα κάναμε να βγούμε απ το πηγάδι.

Και οι τριακόσιοι φαίνεται πως ζείτε σ' άλλη χώρα
και δεν σας αφορούν εσάς της τρόικας τα δώρα.

Σαν να μην είσαστε εσείς όλων αυτών η αιτία
και απαιτείτε σεβασμό λες κι έχετε αξία.

Και ο καθένας από σας σκοπό 'χει στην ζωή του
μόνο να γίνει αρχηγός, να 'χει την βόλεψή του

Και να βολεύει όσους μπορεί απ' το σόι το δικό του
και απ την κάθε λαμογιά να 'χει το μερτικό του.

Όμως του κόσμου η οργή τώρα πια ξεχειλίζει
το μάτι εκείνου που πεινά τώρα αλληθωρίζει

Υπομονή δεν έχει πια ο κάθε πεινασμένος
ο άνεργος και ο φτωχός ο καταφρονεμένος

Οι υποσχέσεις δεν αρκούν τα λόγια τα μεγάλα
όταν σου κλαίνε τα παιδιά γιατί δεν έχουν γάλα.

Κι ήρθε ο καιρός όλοι εσείς να πάτε να κρυφτείτε
κι από το πρόσωπο της γης να εξαφανιστείτε

Γιατί μπροστά σας θα βρεθούν όλοι οι κολασμένοι
και τότε σεις γνωρίζετε το τι σας περιμένει.


Και εις έτη πολλά.

Κωστής, Δεκέμβρης 2012

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Ο μονόλογος της θειας Ζαμπιώς


Μονόλογος

      Ποιός είναι; Μη χτυπάς άλλο την πόρτα μα σ' άκουσα. Μόνο που είμαι πιασμένη και δεν μπορώ να κουνηθώ εύκολα. Η Βαγγελιώ είσαι; Καλώς όρισες. Ίντα κάνει παιδάκι μου η μάννα σου. Δεν έρχεται να με δει. Πιασμένη είναι κι αυτή; Δεν κατέω ίντα θα γενούμε το χειμώνα. 
      Μας εκόψανε και τα φάρμακα για τσι ρευματισμούς και δεν μου περισσεύουνε παράδες να τ' αγοράζω. Εκόψανε και τη σύνταξη και δεν περισσεύει ν' αγοράσω μισό κιλό ρύζι να βράσω. Κι ο μπακάλης δεν δίνει βερεσέ.
      Συγνώμη παιδάκι μου που είχα σφαλισμένη την πόρτα. Μα λένε πως εδά γυρίζουνε οι κλέφτες και μπαίνουνε στα σπίθια μέρα μεσημέρι κι αρπάζουνε ότι βρούνε. Κι αν δεν βρούνε πράγμα, αρχίζουνε και σε χτυπούνε όπου βρούνε από την λύσσα τωνε. 
      Την περασμένη βδομάδα εμπήκανε σ' ένα σπίτι στο διπλανό χωριό και δεν εβρήκανε τίποτα να πάρουνε παρά μόνο το χερόμυλο που είχε η κακομοίρα η γυναίκα ακουμπισμένο στον τοίχο.    Και αρχίσανε και χτυπούσανε την κεφαλή τση στον τοίχο και την αφήσανε μισερή. Εγώ καλλιά τόχω να μου παίξουνε μια δυνατή να τελειώσω μια κι όξω να γλιτώσω από τα βάσανα, ετσά που μας έχουνε καταντήσει κακό χρόνο νάχουνε.
      Κι ήντα βαστάς στο σακουλάκι παιδάκι μου; Καφέ έχεις; Νάσαι καλά παιδάκι μου. Άμε δα εκεί στο γύρο πούναι το καμινέτο να κάμεις λιγάκι γιατί δεν έχω πράμα άλλο να σε κεράσω. Και βάλε και μια σταλιά νερό παραπάνω να πιω κι εγώ λιγάκι. Που έχω τρεις μέρες να τονε μυρίσω, από προχθές που ήρθε η γειτόνισσά μου η Παγώνα, νάναι καλά, και τον εβάστα βρασμένο στο μπρίκι και τον εμοιραστήκαμε.
      Δύσκολος θάναι ο χειμώνας οφέτος παιδάκι μου. Δεν κατέω ανε μπορέσουμε να τον εβγάλουμε εμείς μερικοί μερικοί. Από την μια μας εκουτσουρέψανε τη σύνταξη και δεν φτάνει ν' αγοράσουμε μπλιο μισό κιλό ψωμί και από την άλλη δεν μας γράφει ο γιατρός τα φάρμακα που παίρναμε γιατί λέει δεν είναι στην λίστα. Αν έχεις όμως παράδες να τα πλερώσεις στα δίνει το φαρμακείο. Και βγαίνουνε και στις τηλεοράσεις και λένε πως εμείς που παίρναμε πολλά φάρμακα εκαταστρέψαμε το κράτος. Πως οι κακομοίρηδες και οι φουκαράδες φταίνε.
      Αυτοί που τα λένε παιδί μου είναι λέει δημοσιογράφοι. Εφροντίσανε όμως για την πάρτη τους και σηκώσανε παντιέρα δική τους και τους εξαιρέσανε λέει από τους γιατρούς και τις λίστες που έχουνε για τον αποδέλοιπο κόσμο. Γιατί λέει έχουνε τη δύναμε και τους φοβούνται οι πολιτικοί μας που καταφάγανε τον κόσμο. Κι αν δεν τους εξαιρούσανε θ' αρχίζανε να τα βάζουνε με τους πολιτικούς και οι πολιτικοί θέλουνε να λένε καλά λόγια για τη μούρη τους. Έχουνε κάνει λέει συμμαχία μαζί τους και η μια μεριά φροντίζει τα συμφέροντα της άλλης. Και όλα τα πλερώνει ο κακομοίρης και ο ανήμπορος. Αυτός που δεν τον αφίνουνε να πεί το δίκιο του.
      Μου θυμίζουνε παιδάκι μου τους σκύλους που γαυγίζουνε όπου τρώνε ψωμί. Έχεις δει παιδί μου τους σκύλους πως μαζεύονται ούλοι μαζί και κυνηγούνε και γαυγίζουνε τον κάθε ζητιάνο και διακονιάρη που θα ξεπέσει στο χωριό; Γιατί οι σκύλοι σκέφτονται πως το ξεροκόματο που περιμένουνε να τους πετάξουνε τ' αφεντικά τους μπορεί να το δώσουνε στο διακονιάρη αν τύχει και τον λυπηθούνε. Και δεν θα περισσέψει μετά πράμμα να φάνε οι σκύλοι.
      Διακονιάρηδες και ζητιάνους μας εκαταντήσανε και μας. Δεν κατέω ίντα θα γενούμε μπλιό. Και κάθομαι και περιμένω να μου χτυπήσει κανείς γείτονας την πόρτα κάθε πρωί να δει αν την έβγαλα την νύχτα. Νάναι καλά οι άνθρωποι που νοιάζονται και με βοηθούνε πότες πότες. Ήρθε και την περασμένη βδομάδα ο ανηψιός μου ο θοδωρής και μου κουβάλησε με το μουλάρι του δυο φορτώματα ξύλα νάχω να ζεσταίνομαι λιγάκι. Νάναι καλά κι αυτός. Μα έχει κι αυτός την φαμελιά του και τα κοπέλια του να φροντίζει. Και μένει και μακριά και δεν του βολεί νάρχεται ταχτικά.
      Νάσαι και συ καλά παιδάκι μου που ήρθες να με δείς και καλή τύχη νάχεις. Ευχαριστώ και για τον καφέ.
      Να μου χαιρετάς τη μαμά σου και πες της οντέ καλυτερέψει νάρθει να κάτσουμε λιγάκι να πιουμε τον αποδέλοιπο καφέ. Γιατί εγώ όπως εγίνηκα δεν μπορώ να κουνήσω μπλιό παραόξω από την πόρτα μου και παρακαλώ το θεό να με ξεκουράσει.
      Πήγαινε στο καλό.

      Η θειά Ζαμπιώ.

      (Κωστής 01/11/2012.)

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Η διαπραγμάτευση τελείωσε.


Πάει κι αυτό, τελείωσε
δεν έχει άλλα μέτρα
ο τοίχος όπου πέσαμε
φτιάχτηκε από πέτρα.

Κάναμ' ότι μπορούσαμε,
μ' όλα τα δυνατά μας
και το χειμώνα πού 'ρχεται,
θα τρώτε τα έργα μας

Εμείς γι αυτό αναλάβαμε
εσάς να κυβερνήσουμε
το σάλιο από το στόμα σας
κι αυτό να το πουλήσουμε

Μα δεν εφησυχάζουμε
και θα επαγρυπνούμε
αν κάτι πάει ξανά στραβά
εσάς να θυμηθούμε.

Κωστής, 30/10/2012

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Το φως στο τούνελ.


Χρόνια ακούμε πως βλέπουμε το φως στην άκρη του τούνελ που έχουμε μπει. Και είναι αλήθεια πως το βλέπουμε. Μόνο που το βλέπουμε να μικραίνει και ν' απομακρύνεται συνεχώς. Γιατί είμαστε καθισμένοι στο πίσω παράθυρο, στο τελευταίο βαγόνι του τραίνου.
Το τραίνο προχωρά κουβαλώντας την χώρα κι εμάς πάνω του κι εμείς, από το τελευταίο παράθυρο, βλέπουμε τι αφήνουμε πίσω μας. Βλέπουμε το παρελθόν μας, απώτερο και πιο πρόσφατο, τις μέρες και την ζωή που περάσαμε, να φεύγουν και να χάνονται.
Δεν βλέπουμε μπροστά. Δεν βλέπουμε που πάμε. Δεν βλέπουμε το μέλλον. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει μέλλον.
Το τραίνο κινείται σε σταθερές γραμμές και ο μηχανοδηγός δεν έχει επιλογή. Δεν μπορεί να διαλέξει τροχιά. Διακοσμητικό στοιχείο είναι μόνο. Την τροχιά, την διαδρομή την αποφασίζουν και την καθορίζουν άλλοι. Και την αλλάζουν κατά βούληση. Είναι οι κλειδούχοι εκείνοι που με τους χειρισμούς των καθορίζουν προς τα που και πως θα κινηθεί το τραίνο.
Οι κλειδούχοι παίρνουν εντολές από το γραφείο κίνησης από τους σταθμάρχες. Έχουν τα τραίνα που κινούνται στην περιοχή τους υπό την εποπτεία τους και ρυθμίζουν την κίνησή τους. Και αυτούς πάλι τους ελέγχει και τους παρακολουθεί ο κεντρικός σταθμάρχης. Που τους ελέγχει όλους.

Κι αυτόν όμως πάλι, κάποιος τον έβαλε στην θέση ευθύνης του. Είναι εκείνος που παίρνει τις αποφάσεις. Ο αρχηγός του οίκου. Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή. Μέχρι να φτάσουμε στον κεντρικό σταθμάρχη, τα πρόσωπα τα ξέραμε και τ' αναγνωρίζαμε. Ήταν όλα πρόσωπα υπαρκτά και πραγματικά. Τον αρχηγό του Οίκου δεν τον ξέρουμε. Μπορεί νάναι ένα πρόσωπο ή πολλά. Μπορεί να είναι ομάδα προσώπων. Όπως μπορεί νάναι και πολλοί και διαφορετικοί οι Οίκοι.
Έχουμε εμπορικούς Οίκους, οικονομικούς, συμβουλευτικούς, έχουμε Οίκους ανοχής, Οίκους αξιολόγησης. Πολλοί από τους Οίκους μπορεί να μην έχουν ένα και μοναδικό αντικείμενο. Μπορεί δηλαδή κάλλιστα ένας Οίκος αξιολόγησης να είναι συγχρόνως και συμβουλευτικός Οίκος και Οίκος ανοχής. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Στα σίγουρα όμως δεν υπάρχει ανάμεσά τους Οίκος του Θεού. Οι Οίκοι όμως αυτοί είναι εκείνοι που αποφασίζουν και καθορίζουν την πορεία του τραίνου που μας κουβαλάει. Και αποφασίζουν και καθορίζουν το μέλλον μας κατά πως θεωρούν καλύτερο εκείνη την στιγμή. Την μια μέρα είμαστε σε μια τροχιά, σε μια γραμμή και την άλλη στιγμή διοχετεύουν εντολή στον κλειδούχο να μας ρίξει σε μια άλλη. Το μόνο που φροντίζουν είναι να βρισκόμαστε πάντα μέσα σε κάποιο τούνελ.
Ο μηχανοδηγός, αμήχανος εξακολουθεί ν' αδυνατεί να επέμβει και εμείς από το πίσω παράθυρο βλέπουμε το φως στην άκρη του τούνελ, την ζωή μας, να σβήνει σιγά σιγά.

Κωστής, Οκτώβρης 2012



Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Άρχισε η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων.

Η κυβέρνηση, συνεπής στις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις της, ανήγγειλε ότι ξεκίνησε την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, με την απελευθέρωση του επαγγέλματος του περιπτερά.
Σειρά για απελευθέρωση έχει το κλειστό επάγγελμα του νεκροθάφτη.
Έτσι, οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες, ντόπιοι και ξένοι, θα μπορούν ελεύθερα να συνεχίζουν το έργο που ξεκίνησαν παρέα, μια που προβλέπεται να έχει αρκετή δουλειά το επάγγελμα στο αμέσως προσεχές μέλλον.

(Η φωτογραφία και τα σκίτσα δεν είναι δικά μου. Είναι δανεισμένα για την περίπτωση από το internet. Να με συγωρήσουν οι δημιουργοί)

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Δίαιτα την εποχή της λιτότητας.


Δίαιτα την εποχή της λιτότητας.

      Τις παλιότερες εποχές που ο κόσμος δεν είχε να φάει, οι ξένοι μας έλεγαν λιτοδίαιτους. Ήμασταν λιτοδίαιτοι όχι από επιλογή παρά από ανάγκη. Και ο χαρακτηρισμός που μας έδιναν οι ξένοι δεν ήταν κολακευτικός. Περισσότερο σαν ύβρις ακούγονταν. Αντί να μας πουν πεινασμένους και αξιοθρήνητους, μας έλεγαν λιτοδίαιτους. Κι εμείς καμαρώναμε γι αυτό. Αν ήμασταν εκ φύσεως λιτοδίαιτοι σαν λαός, τότε αυτό θα ίσχυε για όλους. Και για εκείνους που είχαν και για εκείνους που δεν είχαν να φάνε. Αλλά εδώ τρώγανε μόνο οι λίγοι και οι πολλοί κοίταζαν.
      Κάποια εποχή, λίγο μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, είπαν οι καλοί μας σύμμαχοι να μας βοηθήσουν λίγο να σταθούμε στα πόδια μας όταν η χώρα ήταν ακόμη ερείπια, έβγαλαν το σχέδιο Μάρσαλ, να βοηθηθεί η Ελλάδα να ορθοποδήσει, να γίνουν υποδομές να βρει και δουλειά ο κοσμάκης και να φάει λίγο, αλλά τα περισσότερα λεφτά κατέληξαν να τα φάνε πάλι οι λίγοι και ο κοσμάκης να μείνει ξανά στην απ' έξω.
      Ύστερα ήρθαν και κυβερνήσεις και άρχισαν να μοιράζουν λεφτά που δεν είχαν παρά τα παίρναν δανεικά, άρχισε ο κόσμος να καλοπερνά και να του αρέσει, δεν τον ένοιαζε που τον λογαριασμό δεν τον πλήρωνε, δεν σκεφτότανε πως κάποτε θα του ζητούσαν να τον πληρώσει, παρά απολάμβανε την καλοπέραση που δεν δικαιούταν.
      Μαζί με την καλοπέραση, άρχισαν να εμφανίζονται και στην τηλεόραση και οι εκπομπές της μαγειρικής. Θέλανε να μας μάθουμε να τρώμε καλά μια που λεφτά είχαμε. 
     Είχαμε την θεία Βέφα με τις συνταγές της που πετύχαιναν μόνο αν η κουτάλα που θ' ανακάτευες την κατσαρόλα ήταν από εκείνες που η ίδια πούλαγε στο μαγαζί της.
      Είχαμε και τον Μαμαλάκη, που μας γνώρισε τις νοστιμιές και τις γαστριμαργικές και όχι μόνο, συνήθειες του τόπου μας και άλλων ξένων τόπων. Αλλά είχαν και οι δικές του εκπομπές κάποιο πρόβλημα. Οι συνταγές οι νόστιμες δεν είναι για δίαιτα.
      Πώς να τις ακουμπήσω εγώ κυρ Ηλία μου τις καραβίδες που ψάρεψες στην Λίμνη των πηγών του ποταμού Αώου, κάπου εκεί κοντά στο Μέτσοβο και που τις τηγάνισες επί τόπου με το γίδινο βούτυρο που έφερε ο βοσκός από το διπλανό μαντρί, όταν μου έχουν απαγορέψει την είσοδο σε όλα τα μικροβιολογικά εργαστήρια της χώρας, γιατί οι τιμές της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων μου τους έχουν κάψει τα μηχανήματα;
      Πώς να δοκιμάσω την στάκα που μου στείλανε από την Κρήτη όταν κάθε μπουκιά που θα καταπίνω, θάναι σαν να παίζω ρώσικη ρουλέτα;
      Αλλά οι εποχές και τα χρόνια της καλοπέρασης περάσανε γρήγορα και ήρθε η ώρα που πρέπει να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Και αυτοί που δεν φάγαμε και όσοι φάγαμε είτε μόνοι είτε με παρέα.
      Ήρθανε οι εποχές των μνημονίων και της λιτότητας. Καθένας αρχίζει και σφίγγει την ζώνη του που τώρα πια φτάνει να τυλιχτεί δυο φορές γύρω από την μέση του.
      Οι εκπομπές της μαγειρικής όμως, αντί να σταματήσουν τώρα που ο κόσμος δεν έχει πια τι να μαγειρέψει, πολλαπλασιάστηκαν και γίνανε πολύ καθώς πρέπει. Δεν νοείται σοβαρό κανάλι της τηλεόρασης, μεγάλο ή μικρό, που να μην έχει την δική του εκπομπή μαγειρικής. Με σεφ ψαγμένους που θέλουν να μας μυήσουν στα μυστικά της Nouvelle Cuisine ή τις δημιουργίες της Haute Cuisine, τώρα που ο κόσμος ο πολύς δεν έχει τι να φάει. 
     Και εμφανίζονται οι μαγείρισσες και οι τηλεπαρουσιάστριες να μπαίνουν στην κουζίνα σαν να μπαίνουν σε δεξίωση, ντυμένες σαν φιγουρίνια, αφού έχουν περάσει από πάνω τους όλα τα συνεργεία αναστήλωσης διατηρητέων. 
     Και οι σεφ και οι μαγείρισσες μας εξηγούν με το αζημίωτο βέβαια, πόση σημασία έχει στην γεύση, να χρησιμοποιήσεις στο μαγείρεμα μαργαρίνη μάρκας τουμποφλό αντί μάρκας αφρόζο. Αντί να δείξουν πως να μαγειρεύουν τις φακές, νάναι και αραιές για να φτουρήσουν ή κανένα τραχανά να την περάσουμε κανένα κρύο βράδυ του χειμώνα.
      Περιμένω να δω, τώρα που πιάνει το καλοκαίρι και φτηναίνουν τα ζαρζαβατικά, αν θα δείξουν καμιά συνταγή με κανένα λαδερό ή κανένα μπριάμ.
      Όσο για τις ρεαλητοεκπομπές με φτασμένους ή επίδοξους σεφ μικρούς και μεγάλους, θέλω να μάθω σε ποιους απευθύνονται και ποιους θα ταΐζουν.
      Μου θυμίζουν όλα αυτά την Μαρία Αντουανέτα η οποία ήθελε να ταΐσει τον λαό που δεν είχε ψωμί να φάει, με παντεσπάνι.

Κωστής. Μάης 2012.


Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Ευρωομόλογα ή Βρωμόλογα;


Ευρωομόλογα ή Βρωμόλογα;

     Ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί, ειδήμονες, επιστήμονες, τεχνοκράτες, αναλυτές, ένας ατελείωτος συρφετός ειδικών και μη, επί παντός επιστητού, έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν.
     Βρήκε κάθε πικραμένος και κάθε τρελός επιστήμονας την ευκαιρία της ζωής του να εμφανιστεί έστω και μια φορά στην ζωή του στην τηλεόραση, να δικαιώσει την ασήμαντη ύπαρξη του με το να προτείνει την δική του λύση για το πρόβλημα μας, το πρόβλημα που αυτός και οι όμοιοί του εδημιούργησε.
     Καθένας προτείνει την λύση  που συμφέρει εκείνους που τον πατρονάρουν. Και όλοι μαζί ανοίγουν τρύπες στην βάρκα που βρισκόμαστε μέσα και η οποία από καιρό τώρα μπάζει νερά. Το πως δεν έχει βουλιάξει ακόμη τελείως μόνο σε θαύμα οφείλεται.
     Και όσο την βλέπουν ακόμη να πλέει, έστω κι αν έχει μπατάρει τελείως, τόσο εντείνουν τις προσπάθειες.
     Κι εμείς, καθόμαστε ακόμη και τους ακούμε και θαυμάζουμε την απέραντη σοφία τους. Και χειροκροτούμε κάθε ανοησία που ξεφουρνίζουν από το στόμα τους.
     Αντί ν' αρχίσουμε να εξασκούμε τα γαλλικά μας πάνω στην σοφία τους.
     Αντί να πιάσουμε την σκούπα και ν' αρχίσουμε μόνοι μας να καθαρίζουμε.
     Κι να έχουμε και σκουπόξυλο γερό για ν' αντέχει τα χτυπήματα στα ξερά κεφάλια.
     Καλή σας μέρα.

     Κωστής. Μάης 2012.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Ώρες Ευθύνης


Ώρες Ευθύνης


Ήσουν ψηλός ήσουν γλυκός
είχες περίσσια χάρη
σ' ολόκληρη τη γειτονιά
ήσουν κρυφό καμάρι.

Μα πως αλλάξαν οι καιροί
και μ' αίσθημα ευθύνης
σκύβεις τώρα και προσκυνάς
και γλύφεις όπου φτύνεις.



Κωστής. Μάης 2012

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Μετεκλογικά.


Εκλογές 2012 (ΙΙ)

Ψάχνουνε οι αναλυτές
να δώσουν εξηγήσεις
τι 'ταν αυτό που σ' εκανε
έτσι για να ψηφίσεις.

Θάθελαν νάμενες πιστός
για μια ζωή στο κόμμα
όταν αυτοί σου πίνανε
το σάλιο από το στόμα.

Δεν ρώτησαν τον φουκαρά
πούχασε την δουλειά του
πώς θα μπορέσει αύριο
να θρέψει τα παιδιά του.

Εκείνος όπου τίποτα
δεν έχει πια να χάσει
εύκολα αύριο μπορεί
όλους να τους κρεμάσει.


Κωστής. Μάης 2012.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Εκλογές 2012



Εκλογές 2012


Θαρρώ δεν έχω ξαναδεί
τέτοιο κουτί ρημάδι
που ότι κι αν ρίξω το πρωί
θα βλαστημώ το βράδυ.

Μου λένε νάμαι ψύχραιμος
χωρίς φόβο και πάθος
όταν θα βάζω τον σταυρό
μην κάνω κάνα λάθος.

Έχουνε βγει στην παγανιά
όλοι μικροί μεγάλοι
που θέλουν να με σώσουνε
απ' το χαμό και πάλι.

Έχουνε λένε σχέδια
που αν τα εφαρμόσουν
από την κρίση όλους μας
με μιας θα μας γλιτώσουν.

Μα όλοι δεν θέλουν να μας πουν
πως όλα όσα περνούμε
δικά τους είν' καμώματα
κι εμείς δεν το ξεχνούμε.

Και τώρα ήρθε ο καιρός
που όλοι αυτοί θα δούνε
πως δεν θα βρουν σ' όλη τη γη
τρύπα για να κρυφτούνε.

Κωστής. Μάης 2012.

Υ.Γ. Το σκίτσο είναι δανεισμένο από το Google images.
Πρέπει νάναι του Νίκου Ρουμελιώτη και είναι όντως πετυχημένο.
 

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας.

Αξίζει νομίζω να διαβάσει κανείς την πραγματεία που έγραψε σε ηλικία τριάντα χρονών το 1954 ο Κώστας Αξελός και δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό Esprit.
Το κείμενο είναι πάντα επίκαιρο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Νεφέλη", σε μετάφραση από τα γαλλικά και πρόλογο της Κατερίνας Δασκαλάκη.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ο μη ών μεθ' ημών, καθ' ημών εστί.


Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.

      Ποτέ δεν μ' άρεσαν τα διλήμματα. Ειδικά τα πιεστικά. Όταν πρέπει να πάρεις μιαν απόφαση με το πιστόλι στο κεφάλι.
      Μας έχουν περάσει το σχοινί στο λαιμό και μας σέρνουν στην άκρη του γκρεμού. Και οι επιλογές που έχουμε είναι είτε να πέσουμε μέσα μοναχοί μας ή να μας σπρώξουν.
      Μας λένε, στις εκλογές που έρχονται να ψηφίσουμε με σύνεση και όχι με οργή και αγανάκτηση. Να επικυρώσουμε τις επιλογές που έκαναν για μας. Να τους δώσουμε συγχωροχάρτι. Να τους κάνουμε να νιώσουν δικαιωμένοι για τις επιλογές τους αυτές.
      Εμείς όμως τι επιλογές έχουμε; Να διαλέξουμε ανάμεσα στους Καισαρίσκους και Βοναπάρτηδες, στους αρχομανείς και σε κείνους που ζούνε ακόμη στην λίθινη εποχή. Σε κείνους που δεν έχουν μάθει να φτιάχνουν τίποτα. Μόνο να γκρεμίζουν και να ισοπεδώνουν τα πάντα.
      Μας λένε πως μπορούμε να διαλέξουμε το χρώμα που θα 'χει το σχοινί που μας έχουν δεμένους. Σαν να έχει σημασία αν το σχοινί έχει χρώμα πράσινο, γαλάζιο, κίτρινο, ροζ ή φούξια. Ή είναι πολύχρωμο. Όλοι μαζί μας το 'χουν περάσει το σχοινί στο λαιμό. Και όλοι, παρέα το σφίγγουν.
      Βγήκαν στα παράθυρα της τηλεόρασης και αρθρογραφούν επί πληρωμή αυτοί και τα τσιράκια τους για να μας τρομοκρατήσουν. Όλα τα μέσα επιστρατεύουν. Και κάθε λογής πράκτορες και αβανταδόρους. Αυλοκόλακες και προβοκάτορες.
      Θυμήθηκαν ξαφνικά την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εκείνοι που συστηματικά φρόντισαν να φέρουν την δική μας σε χειρότερα χάλια.
      Και προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με το αυγό του φιδιού , όταν εκείνοι χρόνια τώρα, ταΐζουν και ανατρέφουν το ίδιο το φίδι και τώρα ζεσταίνουν και εκκολάπτουν το αυγό του.
      Τα διλήμματα που μας θέτουν είναι ψεύτικα. Είναι το παιγνίδι τους.
      Παίζουν πόκερ με την τράπουλα σημαδεμένη.
      Γι αυτό κι εμείς, σ' αυτό το παιγνίδι δεν συμμετέχουμε.

Κωστής. Απρίλης 2012

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Το λεωφορείο.


Το λεωφορείο

Πάμε να θυμηθούμε λίγο τα παλιά. Τα χρόνια που μεγαλώναμε στο χωριό. Που παρακολουθούσαμε ακόμη το δημοτικό σχολείο, κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Λίγα γεγονότα συνέβαιναν εκείνη την εποχή, γεγονότα που θα μπορούσε να πει κανείς πως τάραζαν λιγάκι τη μονοτονία και την ανία της ζωής στο χωριό εκείνα τα χρόνια.
Οι κοινωνικές εκδηλώσεις, καμιά γιορτή, κανένας γάμος ή βάφτιση αλλά και καμιά κηδεία, ήταν γεγονότα που έσπαζαν λιγάκι την ρουτίνα της ζωής στο χωριό για μικρούς και μεγάλους, ήταν ευκαιρίες για συναντήσεις.
Για μας τους πιο μικρούς, που δεν ζητάγαμε και πολλά να ενθουσιαστούμε με κάτι ασυνήθιστο και να χαρούμε, ένα τέτοιο γεγονός μπορούσε να ήταν η ανακάλυψη της φωλιάς που είχε χτίσει ένα πουλί σε κάποιο δέντρο ή θάμνο.
Καθόμαστε λίγο πιο μακριά και παρακολουθούσαμε το χτίσιμό της, ή αργότερα τη γέννηση και το ζέσταμα των αυγών, και το μεγάλωμα των πουλιών και καμιά φορά πάλι, όταν ήταν κανένα πουλί πως νομίζαμε πως μπορούσε να ζήσει φυλακισμένο σε κλουβί, όπως κανένας κότσυφας, τ’ αρπάζαμε και το φυλακίζαμε. Τόσο ξέραμε.
Ένα καθημερινό και συνηθισμένο γεγονός όμως, εκείνα τα χρόνια, για μας αποτελούσε αφορμή για ενθουσιασμό, μας κέντριζε την περιέργεια και μας έφερνε πιο κοντά στον κόσμο που ζούσε πέρα από το ήσυχο χωριό μας.
Μπορεί να συνέβαινε καθημερινά αλλά δεν έπαυε να μας συναρπάζει και με κάποιο τρόπο να ρυθμίζει και τη ζωή στο χωριό. Ήταν η καθημερινή αναχώρηση από το χωριό για τα Χανιά, του λεωφορείου και η επιστροφή του το απόγευμα.
Το πρώτο λεωφορείο που θυμούμαι, πάντα με τον ίδιο χωριανό μας για οδηγό, ήταν μια περίεργη κατασκευή. Μισό λεωφορείο, μισό φορτηγό, μ’ ένα τεράστιο χώρο δηλαδή για αντικείμενα και εμπορεύματα, κάτι σαν πορτμπαγκάζ δηλαδή στο πίσω μέρος και μπροστά χώρος για καμιά εικοσαριά επιβάτες. Μπροστά οι επιβάτες όσοι θα έπρεπε να πάνε στα Χανιά ή να κατεβούν κάπου ενδιάμεσα για τις δουλειές τους και πίσω στοιβαγμένα τα πράγματα που κουβάλαγε καθένας για τη Χώρα, ή οι παραγγελιές που αναλάμβανε να διεκπεραιώσει ο εισπράκτορας και βοηθός του οδηγού.
Κατσίκες και αρνιά, κότες, κουνέλια, κανένας χοίρος σφαγμένος, καλάθια με αυγά, τενεκέδες ή και ασκιά με λάδι, στάρι για άλεσμα στον μύλο, μπουκάλες ή νταμιτζάνες με κρασί ή τσικουδιά και ότι άλλο χρειαζόταν να μεταφερθεί γέμιζε την αποθήκη, και ότι περίσσευε, φορτωνόταν πάνω στο λεωφορείο με την βοήθεια της σκάλας που βρισκόταν στο πίσω μέρος. Πολλές φορές, έφτανε το λεωφορείο στα Χανιά, με τα κοτόπουλα ή τους διάνους να κρέμονται στο πάνω μέρος, γύρω-γύρω και αρκετές φορές από την ταλαιπωρία και τη ζέστη έφταναν σκασμένα ή και ψόφια.
Μια φορά, στο πίσω μέρος είχαν φορτώσει ένα γάιδαρο. Ποιος τον έστελνε και σε ποιόν παραλήπτη δεν θυμούμαι, αλλά στο μεθεπόμενο χωριό, τρία- τέσσερα χιλιόμετρα πιο κάτω, καραδοκούσε ο τραγουδοποιός και μαντιναδολόγος της επαρχίας και όταν κάποιος του είπε για το φορτίο που κουβάλαγε το λεωφορείο, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και ετοίμασε την μαντινάδα,
Κακό και κακόν το 'παθα
Τι προσβολή μεγάλη
Να μπαίνουν στ’ αυτοκίνητο
ανθρώποι και γαιδάροι.

Ξεκίναγε λοιπόν το λεωφορείο κάθε πρωί κατά τις επτά από την πέρα γειτονιά, από το τέρμα του δρόμου, -δεν υπήρχε ο δρόμος που συνεχίζει τώρα σε χωριά παρακάτω, και κορνάριζε ο οφηγός να ειδοποιήσει τους πιθανούς επιβάτες να βγούνε στο δρόμο για να τους μαζέψει. Ειδοποιούσε έτσι και τους υπόλοιπους χωριανούς πως άρχιζε η μέρα και πως ήταν ώρα για να ξεκινήσει καθένας για τις δουλειές του. Και εμάς που πηγαίναμε στο σκολειό, πως ήταν ώρα να ετοιμαζόμαστε. Δεν υπήρχε λόγος να βιαστούνε οι επιβάτες ή να περιμένουν το λεωφορείο σε συγκεκριμένη στάση. Κανείς δεν ήταν αγχωμένος ή βιαστικός. Ο εξυπηρετικός οδηγός εκτός από τα τρία σημεία της διαδρομής του λεωφορείου μέσα στο χωριό, που πάντα σταματούσε, έκανε στάση και οπουδήποτε αλλού έβλεπε κάποιον να περιμένει για να επιβιβαστεί ή να δώσει παραγγελιά. Αλλά σταματούσε ακόμη και για να καλημερίσει κάποιον γνωστό ή φίλο. Ο βοηθός, συχωρεμένος τώρα πια, μάζευε τις παραγγελιές από όσους δεν ταξίδευαν, μερικά αυγά ή δυο κότες από κάποια γυναίκα για να πουληθούν στα Χανιά και να αγοραστούν πράγματα που δεν υπήρχαν στο χωριό όπως για παράδειγμα φόδρα ή κουμπιά για κανένα καινούριο φουστάνι, κλωστές για κέντημα ή μαλλί για πλέξιμο, τίποτα φάρμακα και, πολλές φορές, κατά την εποχή έπρεπε να πάει δείγματα μούστου στο χημείο και μύρια άλλα. Κανείς δεν έμενε χωρίς να εξυπηρετηθεί. Το λεωφορείο βέβαια, μ’ όλα αυτά, τις στάσεις και την κουβέντα στην διαδρομή από το χωριό μας και τα υπόλοιπα χωριά που περνούσε, πολλές φορές έφτανε στα Χανιά μια διαδρομή καμιά 35αριά χιλιομέτρων, ύστερα από ώρα, ποτέ την ίδια αλλά έφτανε πάντως.
Και μετά το μεσημέρι, κατά τις δυόμιση, αφού είχαν διεκπεραιωθεί και οι παραγγελιές, ξεκίναγε η αντίστροφη διαδρομή της επιστροφής στο χωριό, περνώντας πάλι και σταματώντας σ’ όλα τα χωριά της διαδρομής και απαραίτητα στις Καλύβες, για ν’ αγοράσουν οι επιβάτες λίγο ψάρι για το χωριό ή καμιά κουλούρα χάσικο ψωμί. Συνήθως, η διαδρομή της επιστροφής έπαιρνε περισσότερο χρόνο γιατί τώρα περισσότερος κόσμος υπήρχε στο δρόμο, περισσότεροι γνωστοί για να μιλήσει κανείς και να χαιρετήσει. Και αν βρισκόταν και κάποιος που είχε καιρό να δει και να μιλήσει στον οδηγό, τότε έπιαναν την κουβέντα και τις ερωτήσεις για την υγεία των οικογενειών και των υπόλοιπων συγγενών, με τον γνωστό ή τον κουμπάρο να επιμένει να κατεβεί ο οδηγός για κάποιο κέρασμα στο καφενείο καφέ ή τσικουδιά ή στην ανάγκη μια γκαζόζα. Και για τη διαδρομή των 35 χιλιομέτρων, ο χρόνος του ταξιδιού μπορούσε να φτάσει και τις δυο ώρες.
Όσο πλησιάζε το λεωφορείο στο χωριό όλο και περισσότεροι γνωστοί υπήρχαν στο δρόμο. Και αν η διαδρομή του πεζοπόρου, ή μέρος της, ταίριαζε με το δρομολόγιο του λεωφορείου, τότε η πόρτα άνοιγε και ήταν ευπρόσδεκτος μέσα, χωρίς εισιτήριο. Δεν άφηνε ο οδηγός κανέναν στο δρόμο. Υπήρχε χώρος για όλους.
Πιο κοντά στο χωριό, άρχιζε πάλι το κορνάρισμα και έτσι, καθένας που περίμενε παραγγελιά έβγαινε στο δρόμο για να την παραλάβει, όχι απαραίτητα στην ορισμένη στάση παρά όπου βολευόταν ο καθένας. Όπως γινότανε και με τους επιβάτες. Καθένας ανέβαινε στο λεωφορείο ή το σταμάταγε για να κατεβεί ή να ξεφορτώσει όπου τον βόλευε. Μπροστά στο σπίτι του. Και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε ο οδηγός. Πάντα εξυπηρετούσε. Ούτε βέβαια και κανείς από τους επιβάτες είχε ποτέ διαμαρτυρηθεί για την καθυστέρηση.
Η άφιξη του λεωφορείου στο χωριό ήταν πάντα σημαντικό γεγονός. Γιατί μαζί με το λεωφορείο, έφτανε και η τοπική ή η αθηναϊκή εφημερίδα για το καφενείο, και τα νέα του έξω κόσμου, δυο – τρεις φορές την εβδομάδα έφτανε και η επαναφορτισμένη μπαταρία για το ραδιόφωνο του καφενείου, που θ' αρκούσε για λίγες ώρες μουσικής ή ειδήσεων μέχρι να ξαναχρειαστεί καινούρια φόρτιση.
Έφταναν και τα είδη μπακαλικής και μαναβικής για το παντοπωλείο και έτρεχαν οι νοικοκυρές να κάνουν τα ψώνια τους.
Το καλοκαίρι ερχόταν μισολιωμένη και μια κολόνα πάγου να δροσίσει τις γκαζόζες του καφετζή.
Εκτός από τους επιβάτες και πραμάτειες, το λεωφορείο έφερνε και ζωή στο χωριό. Για όσους βρισκότανε ακόμη στα χωράφια και στις δουλειές τους, το κορνάρισμα και η άφιξη του λεωφορείου σήμαινε πως η μέρα τελείωνε και πως καιρός ήτανε να πάρει καθένας το δρόμο προς το χωριό. Κάτι σαν την καμπάνα του εσπερινού δηλαδή. Για εμάς τους πιο μικρούς που πηγαίναμε ακόμη στο σχολειό, το κορνάρισμα και η άφιξη του λεωφορείου ήταν το κουδούνι πως έπρεπε πια να σχολάσουμε.
Ήταν το λεωφορείο, με τον τρόπο αυτό πρωί και βράδυ, ένα ζωντανό ρολόι για όλο το χωριό.
Πολλές φορές, το κορνάρισμα ακουγότανε πιο έντονο, πιο παρατεταμένο και πιο χαρούμενο. Ήταν το σύνθημα πως κουβάλαγε επιβάτη κάποιον ξενιτεμένο που είχε καιρό πολύ να φανεί στο χωριό. Και τρέχαμε τότε όλοι, να το προλάβουμε να δούμε ποιος ερχότανε. Και να τρέξουμε πάλι να γυρίσουμε στο σπίτι να πούμε πρώτοι τα νέα.
Νομίζω πως στους δύσκολους καιρούς, 50 και παραπάνω χρόνια πιο πριν από τις μέρες μας, όταν δεν υπήρχαν άλλα μέσα συγκοινωνίας, και δεν είχε σχεδόν κάθε συχωριανός μου στο σπίτι του ένα ή περισσότερα αυτοκίνητα να εξυπηρετείται, οι άνθρωποι που δούλευαν στο λεωφορείο, βοήθησαν με τον τρόπο τους στην επικοινωνία μας με τον υπόλοιπο κόσμο και να κρατιέται το χωριό ζωντανό.
Δεν έκαναν μόνο δουλειά ο οδηγός και ο βοηθός του.
Έκαναν και κοινωνικό έργο.

Κωστής. Απρίλης 2012

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Ψηφίστε Σωστά!!!!!!!!!!

Συνελήφθη χθές και κρατείται στην ΓΑΔΑ μέχρι ν' απολογηθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως θα προφυλακιστεί και θα μείνει κρατούμενος σχεδόν μέχρι λίγο μετά τις εκλογές.
Μέχρι τότε εμείς θα έχουμε προλάβει να ψηφίσουμε σωστά..!!!!
Καλό Πάσχα.

Κωστής Απρίλης 2012

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

"Διεμερίσαντο τα ιμάτια μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον"


         Όσο προχωρά η εβδομάδα των Παθών, και ακούει κανείς τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες μας, δεν μπορεί παρά να κάνει συνειρμούς και να σκέφτεται πως θα μπορούσαν οι ύμνοι που ακούγονται να' χουν γραφτεί για τα Πάθη της Ελλάδας και των Ελλήνων.
         Ειδικά αυτές τις μέρες, βλέπουμε, όλους εκείνους που έβαλαν το χεράκι τους για να έρθουν τα πράγματα στα χάλια που φτάσανε, να ξαναπαίρνουν θάρρος, να ανασυντάσσονται και να ετοιμάζονται για καινούριες επιδρομές. Για καινούριο πλιάτσικο.      
         Ν' αρπάξουν, αν έχει απομείνει ακόμη κάτι και τους ξέφυγε.
         Στον κλήρο βάλανε τα ρούχα του Χριστού οι πλιατσικολόγοι. Και τα μοιραστήκανε μεταξύ τους.
        Στην Βουλή ψηφίσανε νέα χρηματοδότηση για τα κόμματα. Να οργανώσουν προεκλογικές φιέστες, να μας πουν κι άλλα ψέμματα από τα μπαλκόνια.
        Λέει μια παροιμία, πως το πρωί και το βράδυ που ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, βλέπει κανείς την σκιά του μεγάλη. Και καμαρώνει και θαυμάζει τον εαυτό του για το μπόι του και το μεγαλείο του. Έτσι είναι όλοι τους. Κανείς δεν φαίνεται να έχει επίγνωση που έχουν οδηγήσει την χώρα τα καμώματα και η ανευθυνότητά τους. Και όλοι μαζί, συνεχίζουν να κλωτσάνε το πεσμένο στην γη πτώμα. Όλοι μαζί πριονίζουν το κλαδί που κάθονται και καθόμαστε όλοι.
        Από την μια μεριά οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων και αποχρώσεων. Δεν μπορεί κανείς να εξαιρέσει κανέναν. Κι αν κάποιος λέει πως δεν έχει ευθύνες, πως αντέδρασε, ο ίδιος είναι εκείνος που ανέχεται και βγάζει λάδι τους άλλους. Και ακόμη και λίγες ώρες πριν κλείσει η Βουλή για να γίνουν οι εκλογές και εκείνοι να ξανακάνουν επιδρομή για φρέσκα, προσπάθησαν, νύχτα, να περάσουν σωρηδόν τροπολογίες με φωτογραφικές διατάξεις, σε νομοσχέδια άσχετα, για να εξυπηρετήσουν ατομικά, τοπικά και πελατειακά συμφέροντα.
          Και βλέπεις άλλους πάλι, εκείνους που ξεκίνησαν το μεγάλο σεισμό, εκείνους που εξαπάτησαν το κόσμο λέγοντάς του πόσο εύρωστη είναι η Ελληνική Οικονομία και προτρέποντας τον κόσμο να πουλήσει μέχρι και το σπίτι του και να επενδύσει στο χρηματιστήριο, και έμεινε ο κόσμος που τους εμπιστεύτηκε στο δρόμο, να έχουν το θράσος να εμφανίζονται ξανά και να δίνουν, με συνεντεύξεις τους συμβουλές για το πως θα ξεπεράσουμε την κρίση.
           Δεν θα μπορούσαν από το χορό να λείπουν και οι συνδικαλιστές βέβαια. Που τώρα σέρνουν την ταφόπλακα για να την τοποθετήσουν πάνω στο πτώμα. Συνεχίζουν εκείνο που έχουν μάθει χρόνια τώρα να κάνουν, με την καθοδήγηση των απολιθωμάτων που τους καθοδηγούν : Να σταματήσουν κάθε γραμμή παραγωγής που υπάρχει στην Ελλάδα.
          Τα πάθη της Ελλάδας και των Ελλήνων δεν θάχουν τελειωμό. 
          Γιατί τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα.

         Και αντί κάποια μέρα ν' ακουστεί Αναστάσιμος Ύμνος, θ' ακούμε συνέχεια τη “Ζωή εν Τάφω”.
Εύχομαι Καλό Πάσχα σε όλους.

Κωστής. Απρίλης 2012

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Των Βαϊων σήμερα.

Ο Χριστός εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα.
"Μετά Βαϊων και κλαδων".
Ετοιμάζουν την θριαμβευτκή επάνοδό τους και την επανεκλογή τους στη Βουλή, οι ψεύτικοι σωτήρες, όσοι μας οδήγησαν στα πάθη και τα παθήματα που περνούμε.
Και από κοντά, μια ακολουθία των γνωστών λαμόγιων της σκηνής φωνάζουν "Ωσανά".
Πληρωμένοι κοντυλοφόροι, κατ' επάγγελμα κόλακες και αβανταδόροι προσπαθούν να μας πείσουν, με το αζημίωτο βέβαια, κατ' εντολήν των αφεντικών τους, πόσο μεγαλοπρεπής και άξιος είναι ο "ερχόμενος". Λες και δεν βλέπαμε και δεν ξέραμε τα έργα και τις πράξεις του τόσα χρόνια.
Λες και δεν ζούμε όλοι μας τις συνέπειες των πράξεων αυτών και των ομοίων του.
Σαν να μην μας έχουν οδηγήσει όλοι τους, βάσει σχεδίου, σε διαρκή Μεγάλη Σαρακοστή.
Σαν να μην έχουν φέρει όλοι αυτοί την χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Σαν να ξαναπέρασαν όλοι και ξαναβαφτίστηκαν στην "Κολυμβήθρα του Σιλωάμ", και έχουν πάρει συγχώρεση για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα τους.
Τα πληρωμένα όμως παπαγαλάκια, οι Γκαιμπελίσκοι του τρόμου, οι εφαρμοστές των θεωριών της Πλύσης Εγκεφάλου του Παβλώφ, που μέχρι τώρα προπαγάνδιζαν την ανάγκη των θυσιών των δικών μας, άλλοτε με σοβαρό και άλλοτε με πένθιμο ύφος, κατά πως τους δασκάλευαν, φόρεσαν τώρα το πλατύ τους χαμόγελο γιατί επανακάμπτουν εκείνοι που έχουν την ανάγκη τους. Και προσπαθούν να μας μεταφέρουν την αισιοδοξία τους.
Εμεί όμως περιμένουμε κάποιον άλλο.
Εκείνον που θάρθει "καθήμενος επι πώλου όνου".
Που θα μπει στην Βουλή με το "φραγκέλιο" στο χέρι να διώξει τους εμπόρους του πόνου και τους εκτελεστές των έξωθεν επιταγών και εντολών.
Περιμένουμε τον Ηρακλή που θα καθαρίσει την "Κόπρο του Αυγείου".
Περιμένουμε τον χειρουργό που θ' αποκόψη τα κομάτια που σαπίζουν από την γάγραινα.
Περιμένουμε τον Αρχάγγελο με την Ρομφαία της Εκδίκησης και της τιμωρίας.
Περιμένουμε τον Προκρούστη που μια κι' όξω θα τους κόψει τα πόδια και τα χέρια.
Περιμένουμε εκείνον που κρέμασε πάνω από τον Δαμοκλή το σπαθί και  που θα το κρεμάσει ξανά πανω από τον σβέρκο τους και θα τους θυμίζει τις συνέπειες που τους περιμένουν όταν δεν κυβερνούν σωστά.

Καλή Μεγάλη Βδομάδα σε όλους.

Κωστής. Απρίλης 2012

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Σκέψεις.

Σάββατο το Λαζάρου σήμερα. Τρείς μέρες πεθαμένος Ο Λάζαρος αναστήθηκε με το θαύμα του Χριστού. 
Κι' εδώ, στον ταλαίπωρο τόπο μας, πολιτικά φαντάσματα, ζόμπι και βρυκόλακες περιμένουν ν' αναστηθούν για να συνεχίσουν το έργο που άφησαν στην μέση. Να πίνουν το αίμα των ανθρώπων και να καταστρέφουν τον τόπο.


Κωστής. Απρίλης 2012

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Απορίες και ερωτήματα.

-Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι είσαι η λύση του προβλήματος  όταν εσύ είσαι  το πρόβλημα;


-Πώς είναι δυνατόν οι πολιτικοί μας να λύσουν τα προβλήματά που οι ίδιοι εδημιούργησαν;


Κωστής. Απρίλης 2012

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Η επιστολή του Μικη Θεοδωράκη στην Διεθνή Κοινή Γνώμη.




ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - 

Μίκης Θεοδωράκης

Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια. Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία.

Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.

Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).

Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το ...2010!

Ο  κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!

Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.

Σ' αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%.

Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.

Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ..

Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).

Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.

Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ' αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγιεο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.

Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο.

Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ' ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.

Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ... Τη φορά αυτή με γραβάτα...

Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944.

Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες.

Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.

Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.

Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι' αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική.

Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.

Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.

Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία... Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.

Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν.
Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός. Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον.

Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία. Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ.

Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.

Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ. Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα.

Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος.


Αθήνα,  12.2.2012

Μίκης Θεοδωράκης