Ο μη ών μεθ' ημών, καθ' ημών εστί.

Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.

      Ποτέ δεν μ' άρεσαν τα διλήμματα. Ειδικά τα πιεστικά. Όταν πρέπει να πάρεις μιαν απόφαση με το πιστόλι στο κεφάλι.

      Μας έχουν περάσει το σχοινί στο λαιμό και μας σέρνουν στην άκρη του γκρεμού. Και οι επιλογές που έχουμε είναι είτε να πέσουμε μέσα μοναχοί μας ή να μας σπρώξουν.

      Μας λένε, στις εκλογές που έρχονται να ψηφίσουμε με σύνεση και όχι με οργή και αγανάκτηση. Να επικυρώσουμε τις επιλογές που έκαναν για μας. Να τους δώσουμε συγχωροχάρτι. Να τους κάνουμε να νιώσουν δικαιωμένοι για τις επιλογές τους αυτές.

      Εμείς όμως τι επιλογές έχουμε; Να διαλέξουμε ανάμεσα στους Καισαρίσκους και Βοναπάρτηδες, στους αρχομανείς και σε κείνους που ζούνε ακόμη στην λίθινη εποχή. Σε κείνους που δεν έχουν μάθει να φτιάχνουν τίποτα. Μόνο να γκρεμίζουν και να ισοπεδώνουν τα πάντα.

      Μας λένε πως μπορούμε να διαλέξουμε το χρώμα που θα 'χει το σχοινί που μας έχουν δεμένους. Σαν να έχει σημασία αν το σχοινί έχει χρώμα πράσινο, γαλάζιο, κίτρινο, ροζ ή φούξια. Ή είναι πολύχρωμο. Όλοι μαζί μας το 'χουν περάσει το σχοινί στο λαιμό. Και όλοι, παρέα το σφίγγουν.

      Βγήκαν στα παράθυρα της τηλεόρασης και αρθρογραφούν επί πληρωμή αυτοί και τα τσιράκια τους για να μας τρομοκρατήσουν. Όλα τα μέσα επιστρατεύουν. Και κάθε λογής πράκτορες και αβανταδόρους. Αυλοκόλακες και προβοκάτορες.

      Θυμήθηκαν ξαφνικά την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εκείνοι που συστηματικά φρόντισαν να φέρουν την δική μας σε χειρότερα χάλια.

      Και προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με το αυγό του φιδιού , όταν εκείνοι χρόνια τώρα, ταΐζουν και ανατρέφουν το ίδιο το φίδι και τώρα ζεσταίνουν και εκκολάπτουν το αυγό του.

      Τα διλήμματα που μας θέτουν είναι ψεύτικα. Είναι το παιγνίδι τους.

      Παίζουν πόκερ με την τράπουλα σημαδεμένη.

      Γι αυτό κι εμείς, σ' αυτό το παιγνίδι δεν συμμετέχουμε.

Κωστής. Απρίλης 2012