Δικαιοσύνη

Δικαιοσύνη

'Σ τη Πόλη είν' ένας Κατής για τσοι φτωχούς ραγιάδες

και βγάνει τσ' αποφάσεις του ωσάν τσοι λουκουμάδες.

Μια μέρα πήγε 'νας ραγιάς και λέει 'εφέντη του Κατή

Εφέντη μου τση πόρτας μου επήραν το κλειδί,

κι ανοίξανε κι εμπήκανε 'ς την κάμαρή μου μέσα

κ' ευρήκαν τα χρουσαφικά και ούλα μου τα κλέψαν

και δίχως άλλο κατέχω το πως γείτονάς μου τάχει,

εκείνος ο Τσιφούτ' Αγάς 'που κακόν χρόνο νάχει

γιατ΄ είδα την γυναίκα του σήμερις με λουστρίνια

που τσ' άλλες μέρες έβαζε νιζάμιδω ποντίνια.

Πάρε Κατή εφέντη μου κι ένα γουλί τυράκι

κάνει καλό στην όρεξη, να τρώς με το ψωμάκι.

Και ξάνοιξε να μου τα βρεις μπέη μου τα 'κοσάρια

και τσοι Μαμουντιγιέδες μου και πάρε δυο τεσσάρια.

Γύρεψε μεσ' του γείτονα ο σπίτι του Τσιφούτη

κι' άλλο καλό δεν θέλω μπλειό μόνο τη χάρη ετούτη.

Σηκώνετ' ο καλός Κατής και εις τ' Οβραίου πχαίνει

κ'επά κ' εκεί το σπίτι του μονάχος τ' αναγέρνει

Θωρεί εις το σεντούκιν του ένα λαιμό 'κοσάρια

και δυό λαιμούς αγκίνιαστα, άσπρα μαργαριτάρια.

Και λέι του : Έ ! Γιαχουτή, που τάβρες τα 'κοσάρια

-Οι μποντικοί, εφέντη μου τα σέρνανε 'ς τ' αμπάρια

και τάειδα και τω τα 'πηρα ογια να μη χαθούνε

και πάρε και του λόγου σου μερκά μα δε χαλούνε

-Κ' έχεις ετέτοιους μποντικούς εσύ 'ς το σπίτι μέσα

να κουβαλούνε μόνοι τους τέτοιας λογής πεσκέσια;

-Έχω και σου χαρίζω δυό μαζί με την παγίδα.

Που μέσα τρέχουν και βαστούν και μια χρυσ΄αλυσίδα.

-Ευχαριστώ σου. Φύλαξε τ' άλλα για το μεντέτι.

Φωνάζει τότες κι ο ραγιάς. Κρίμας ! Και το τυρί μου;

-Οι μποντικοί το φάγανε του γείτονα παιδί μου.

(Από την συλλογή Κρητικά Δημοτικά Τραγούδια υπό Αριστείδου Κριάρη.

Έκδοση 1920).