Όμορφος Κόσμος.

Σήμερα είχε λαϊκή αγορά στην Γλυφάδα και η κυρία είπε να κατεβεί να ψωνίσει για να την δούν και να την θαυμάσουν. Πρωί πρωί είχε πάει στο κομμωτήριο για να φτιάξει το ξανθό μαλλί, άλλωστε ήταν καθημερινή πελάτισσα, φόρεσε και το επώνυμο μοντελάκι και μπήκε στο αυτοκίνητο που είχε για τις καθημερινές δουλειές. Όχι όποιο κι όποιο αυτοκίνητο. Ήταν Range Rover Vogue παρακαλώ. Των 5.000 κ.ε., και των 200.000 ευρώ. Κάθε γκαζιά του και πενηντάρικο (ευρώ). Όπως κάποτε λέγαμε πουφ και τάλιρο; Έτσι.

Η λαϊκή όμως είχε κίνηση και δεν υπήρχε και μεγάλη άνεση στο παρκάρισμα. Αλλά η κυρία στάθηκε τυχερή. Βρήκε μια θέση πάνω στην γωνία, παρκάρισε την μισή νταλίκα πάνω στο πεζοδρόμιο με αυξημένη κοινωνική ευαισθησία, αποκλείοντας και μπλοκάροντας το πεζοδρόμιο και την ράμπα που υπήρχε για να περνούν οι ανάπηροι. Το υπόλοιπο που περίσσευε μπλοκάριζε τους δυο δρόμους. Δεν την ένοιαζε. Ας πάνε να κόψουν τον λαιμό τους.

Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, και πίσω της κατέβηκαν οι δύο Φιλιππινέζες οικιακές βοηθοί, η μία σέρνοντας με το λουρί τα δυο σκυλάκια ράτσας και η άλλη το καρότσι της λαϊκής που κι αυτό δεν ήταν σαν κι αυτά που σέρνει η πλέμπα παρά ήταν επώνυμο. Γνήσιο Luis Vuitton. Γιατί τα φασολάκια και τα κολοκυθάκια που θα κατέληγαν στην κουζίνα της δεν θα μπορούσαν να μπούνε σε κάτι κατώτερο.

Όσο διέσχιζε την λαϊκή ένιωθε τα βλέμματα να την ακολουθούν με θαυμασμό και καμάρωνε. Γιατί την αναγνώριζαν. Χρόνια εμφανιζόταν στην τηλεόραση. Από τότε που ήταν 15 χρονών ακόμη και η μάννα της την έντυνε σαν πουτανάκι και την προωθούσε. Δεν άφηνε εκπομπή για εκπομπή να μην την σύρει για να της εξασφαλίσει καριέρα. Είχε τον ρόλο της γλάστρας στη αρχή, αλλά κάθε αρχή είναι και δύσκολη. Πέρασε από σχολές μοντέλων, πέρασε από καλλιστεία, πέρασε από κυρίους μεσόκοπους αλλά στο τέλος ήρθε η δικαίωση του αγώνα.

Η καλύτερη αρπαχτή ήταν με τον νυν σύζυγο. Αυτός, ανερχόμενος επιχειρηματίας τότε, θαμπώθηκε και της έκανε πρόταση γάμου. Και αυτή είπε το ναι. Τι γάμος κι αυτός! Μέχρι και η τηλεόραση τον έδειξε σε απ' ευθείας σύνδεση. Δεν έλειπε κανείς από τους επωνύμους της τηλεόρασης. Μέχρι και υπουργοί ήταν καλεσμένοι. Εκείνοι που τους είχε υποστηρίξει οικονομικά ο σύζυγος στον προεκλογικό αγώνα. Ο σύζυγος είχε διορατικότητα. Και είχε επενδύσει σωστά. Και δικαίως είχε πανηγυρίσει περισσότερο από τους άλλους όταν η Ελλάδα ανέλαβε την διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 δυο τρία χρόνια πιο πριν. Μέχρι σαμπάνιες ανοίξανε στο γραφείο. Γιατί ήξερε πως τώρα ερχόντουσαν οι ευκαιρίες για τις μεγάλες μπίζνες. Η διαδικασία του κατεπείγοντος και οι απ' ευθείας αναθέσεις των έργων, γινόντουσαν χωρίς να δίνουν μεγάλη σημασία στα ψιλά γράμματα των νόμων για τις συμβάσεις. Τα λεφτά που δανειζόταν το κράτος, μοιραζόντουσαν με τη σέσουλα σ' εκείνους που είχαν προβλέψει να υποστηρίξουν το σωστό κόμμα. Αλλά κι αυτός δεν ήταν αχάριστος. Ήξερε που έπρεπε να λαδώσει. Και δεν τσιγκουνευόταν εκεί που έπρεπε. Τι όμορφες εποχές! Πόσο άνετα μπορούσες να κάνεις την δουλειά σου!

Η εταιρεία μπήκε και στο χρηματιστήριο. Βέβαια την εποχή που μπήκε μπορεί να μην ήταν ακριβώς έτοιμη και δεν είχε τις προδιαγραφές, αλλά αυτά ήταν ψιλά γράμματα. Αρκεί να έχεις επενδύσει σωστά στις γνωριμίες σου. Ήταν οι εποχές των παχιών αγελάδων. Όλοι έτρωγαν. Τα λεφτά του κοσμάκη βέβαια. Αφού έβγαιναν μέχρι και υπουργοί μ' εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο στην τηλεόραση και μας έλεγαν με πόση ασφάλεια μπορούμε να επενδύσουμε στο υγιές ελληνικό χρηματιστήριο. Και ο κοσμάκης τους άκουγε και πουλούσε μέχρι και τα σπίτια του για ν' αγοράσει φούσκες. Και οι ίδιοι αυτοί οι υπουργοί-αβανταδόροι της φούσκας, βγαίνουνε τώρα ξανά στις τηλεοράσεις και δίνουν συμβουλές πώς να βγούμε από την κρίση που αυτοί προκάλεσαν. Και μας προκαλούν ακόμη.

Η εταιρεία όμως γιγαντώθηκε τότε. Εκτός από τις συμβάσεις, τις υπερτιμήσεις τις απ ευθείας αναθέσεις και τις λαμογιές, βοήθησαν και οι στρατιές των οικονομικών μεταναστών που είχαν έρθει τότε από την ανατολική Ευρώπη, από τις χώρες του σοσιαλιστικού παραδείσου που κατέρρευσε, στην γή της τότε επαγγελίας. Χιλιάδες εργατικά χέρια προσέφεραν αδήλωτη, ανασφάλιστη και αφορολόγητη εργασία. Κανείς δεν έκανε κανένα έλεγχο αν πληρωνόντουσαν ασφαλιστικές εισφορές, αν πληρωνόντουσαν φόροι. Τα έργα έπρεπε να τελειώσουν στη ώρα τους. Και ήταν τα έργα που αποτέλειωσαν την Ελλάδα. Και τώρα όλοι μαζί θρηνούμε πάνω από το λείψανό της.

Η εταιρεία όμως του συζύγου υπάρχει ακόμη. Έχει γραφεία και διεύθυνση. Το προσωπικό όμως μειώθηκε. Έγιναν απολύσεις, μειώσεις μισθών και ανακατατάξεις. Οι μηχανικοί και το υψηλόμισθο προσωπικό πήρε δρόμο γιατί δεν συνέφεραν τώρα στις δύσκολες εποχές και έμειναν κάτι λίγοι που την περισσότερη ώρα την περνούν παίζοντας πασιέντζες και ναυμαχία στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο σύζυγος έδιωξε την παλιά ιδιαιτέρα γραμματέα του και πήρε μια καινούρια. Είχε τελειώσει το πολυτεχνείο. Τοπογράφος μηχανικός. Με άριστα. Αλλά την προσέλαβε σαν υπάλληλο γραφείου. Για να μπορεί να της δίνει μικρότερο μισθό και να πληρώνει μικρότερες ασφαλιστικές εισφορές. Και μέσα στα καθήκοντά της είναι να συνοδεύει και το αφεντικό στα ταξίδια του για δουλειές. Τι να κάνει η κοπέλα. Είχε στραβωθεί μετά από είκοσι χρόνια στα θρανία και το διάβασμα. Εναλλακτικές λύσεις είχε την ανεργία και το να γίνει γκαρσόνα. Να σερβίρει τους ανέργους που γεμίζουν τις καφετέριες.

Τον οδηγό της Mercedes 600 τον κράτησε όμως ο σύζυγος. Είναι νέος και εχέμυθος.

Δεν τον συνέφερε να τον απολύσει γιατί ήξερε πολλά. Για νυχτερινές διαδρομές και επισκέψεις. Και μεταφορές πακέτων σε σπίτια στα βόρεια προάστια. Και τον στέλνει και καμιά φορά στο σπίτι να πάρει την κυρία να την μεταφέρει στο κέντρο, στα κοσμηματοπωλεία όπου έχει ανοιχτό λογαριασμό ή στις επώνυμες μπουτίκ γύρω από την μικρή πλατεία. Όταν η κυρία δεν έχει χρόνο να πεταχτεί μέχρι το Παρίσι ή το Μιλάνο ν' ανανεώσει την γκαρνταρόμπα της. Και καμιά φορά ο οδηγός μένει τα βράδια στο σπίτι, όταν ο σύζυγος λείπει για δουλειές και φοβάται η κυρία να μένει μόνη.

Κωστής.

Μάης 2011