Όταν σταματά να δουλεύει από μόνο του το ακατοίκητό μου, όπως έλεγε και η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη, θα αναρτώ εδώ από ένα παλιό δημοτικό τραγούδι, από τα “ριζίτικα” της Κρήτης.
Ριζίτικα λέγονται τα τραγούδια που τραγουδιούνται ακόμη στους πρόποδες, στις ρίζες των Λευκών Ορέων.
Τα τραγούδια είναι παρμένα από το βιβλίο :
ΠΛΗΡΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΔΗΜΩΔΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ
ΥΠΟ
ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΚΡΙΑΡΗ
Βα ΕΚΔΟΣΙΣ
Εκδ. Α΄Εν Χανίοις 1909
Εκδ. Β΄Εν Αθήναις 1920.
Σημ. Πολύ θάθελα να μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα σημεία στίξεως και το πολυτονικό σύστημα γραφής του συγγραφέα. Δύσκολο όμως. Κωστής.
Πόθος του αντρειωμένου χάριν της αγάπης του.
Νά ΄χεν η γής πατήματα κι' ο ουρανός κερκέλια(1)
να πάθιουν τα πατήματα να 'πιανα τα κερκέλια
ν' ανέβαινα 'ς τον ουρανό να διπλωθώ να κάτσω
να δώσω σείσμα τ' ουρανού να βγάλη μαύρα νέφη
να βρέξη χιόνι και νερό κι' αμάλαγο(2) χρουσάφι
το χιόν' να ρίξη 'ς τα βουνά και το νερό 'ς τσοι κάμπους
'Σ την πόρτα τση πολυαγαπώς τ' αμάλαγο χρουσάφι.
- Κερκέλια = κρίκοι, χαλκάδες.
- Αμάλαγο = καθαρό, αμόλυντο.
Κωστής.
Ιούνης 2011
Ζωντανή πολιτιστική κληρονομιά τα ριζίτικα Κωστή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι'αυτό ήθελα να'χω παρατησει τη βρωμοΑθήνα απ'τα 25 μου και νάχα κατέβει στην Κρήτη. Γιατί τώρα θα είχα στις αναμνήσεις μου κάποιο Κρητίκαρο που θά'χε σκαρώσει γιά μένα μιά παρόμοια μαντινάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή