Έμμετρες σκέψεις.

Ο διάολος δεν είχε δουλειά κι άρχισε να κάνει έμμετρες φωναχτές κι επικίνδυνες σκέψεις,

Ζητά τη συγνώμη, την συμπάθεια και την κατανόησή σας που το παραλήρημά του προσβάλει την ποίηση.

Πόθοι

Τον αετό παρακαλώ, μαζί του να με πάρει

Ψηλά για να πετάξουμε, να βρούμε το φεγγάρι..

 Και στο φεγγάρι σα βρεθώ αχτίδα θα διαλέξω

Που σου χρυσίζει τα μαλλιά, να την καβαλικέψω..

 Και να γλιστρήσω πάνω της, να 'ρθώ στην κάμαρά σου

έστω για μόνο μια βραδιά, για να βρεθώ κοντά σου

 Και το φεγγάρι το χλωμό να βλέπω να χαιδεύει..

τ' αγαλματένιο σου κορμί, τ' όνειρο να μερεύει

Πνοή ανέμου να γεννώ, γύρω σου να διπλώσω

να σε φιλήσω στο λαιμό, τα ρίγη σου να νιώσω..

Φιλιά αέρινα καυτά, να δώσω στο κορμί σου..

κι όσο κρατά το όνειρο, ν' αναλωθώ μαζί σου

Τους στεναγμούς σου φυλαχτό, μαζί μου να τους πάρω

να τους 'γροικώ κάθε στιγμή, μακρυά σου σα σαλπάρω...

Κωστής

Ιούνης 2011